Búnaðarrit - 01.01.1938, Side 176

B Ú N A Ð A R R I T
1(58
Kennararnir verða þess oft varir, að bæði drengir
og telpur sein vinna hjá öðrum, koma i skólann dag,
eftir dag, ekki aðeins ólesin, heldur og hálf svefnlaus
og dauðþreytt. Og kennararnir eru inisjafnir. Nokkrir
fara óviturlega að ráði sínu, láta börnin sitja eftir og
lesa hækur sinar, og þrautpína þau með því ennþá meir
en þau áður voru. Hyggni kennarinn sér um að þau
fái svefn. Börn smábændanna eiga mjög sjaldan svona
kjörum að sæta, þó ekki af því, að foreldrarnir ekki
hafi öðru að sinna en gæta barnanna, það hafa þau
vissulega, því bæði bóndinn og húsfreyjan hafa sin
störf að rækja alla daga vikunnar, en hér er húsfreyja
ætíð heima, og getur jafnan horfið frá starfi sínu, til
að sinna börnunum, er mest liggur við að minnsta kosti-
Börn smábændanna læra snemma að vinna, alveg eins
og börn vinnufólksins, en hér eru þau á heimili sinu,
taka þátt í daglegu störfunum með foreldrum sínum.
eftir megni, og það er nú einu sinni annað, en vera
undir misjafna verkstjóra gefinn. Tökum vér börnin
sem vaxa upp í þröngum íbúðum og afkimum bæjanna
til samanburðai-, getur hver og einn skjótt sannfærst
um mismun þeirra tveggja mynda, því öllum sem kynni
hafa af, er Ijóst, að allt of mörg af börnum verkamanna
i bæjunum, alast upp við óheilnæmt loft, óholla fæðu,
og undir áhrifum sem eru miður vel fallin til að skapa
hrausta, djarfa og dáðríka þjóðfélagsþegna. Skólinn
er þeirra uppeldisstofnun, en því miður gætir áhrifa
hans allt of lítið, í flestum tilfellum. Og þó ekki séu
tekin til samanburðar þau börn bæjanna, sem við.
ömurlegust kjör eiga að búa, þá er það víst, að bæja-
börnin njóta í takmarkaðra mæli ýmsra þeirra gæða,.
sem börn nú einu sinni þarfnast. Þau koma út fyrir
bæinn í hæsta lagi 4—5 vikur á ári, og anda að sér
heilnæmu sveitalol'ti, ef einhver bóndinn er svo vænn
og bjóða þeim dvöl, meðan þau liafa sumarfrí. Sveita-
börnin aftur á móti, leika leikjum sinum undir berum.