Búnaðarrit - 01.01.1938, Side 201

BÚNAÐARRIT
193
nokkru fleira. Á sauðfjárræktarbúunum hafa verið frá
2—700 fjár. í sveitum er flest fé á hinu forna biskups-
setri, Görðum, alls um 1700. Margt fé er einnig í Bratta-
hlið og við Narsak, yzt í Eiriksfirði.
Hirðingu sauðf jár er að sjálfsögðu nolckuð ábótavant.
Mestan tíma ársins gengur féð í högunum, án þess að
nokkuð verulega sé um það hugsað. Dæmi eru til að
það gangi úti allan veturinn, en venjulega kemur það
í hús i október—nóvember og er hýst fram í apríl.
Oft er fénu beitt á vetrum, en gefið með, ef þörf
þykir. Talið er að í Austuibyggð þurfi að ætla kind-
ínni, sem vetrarfóður um 50 kg. af heyi eða tilsvar-
íindi af kjarnfóðri að nokkru leyti. I góðum vetrum
æyðist vart hehningur af þessu fóðri, en i snjóavetrum
þarf allt að 200 kg. af heyi á kind. Við Góðvon þarf
meira fóður. Um 200 kg. á kind. Inni í Vesturbyggð
•er lítil reynsla með fóðurþörfina en ætla má að hún
sé eigi meiri en í Austurbyggð. Vanalega mun fé á
•Grænlandi eigi tekið í hús fyrr en það hefir lagt af til
«kaða og oft er því sleppt of snemma á vorin. Þetta
hvorttveggja getur valdið tjóni.
Á sauðfjárræktarbúunum eru góð fjárhús. Hjá
•Grænlendingum eru fjárhúsin oft timburskúrar og
húsrúm af skornum skammti, jafnvel nokkrir eiga
•ekki húsaskjól fyrir fénað sinn. Það er reynt að ráða
bót á þessu. Ærnar bera vanalega snemma, oft í apríl.
Vanalega er þeim þá sleppt. í vorhretum tapast oft
mikið af lömbum. Féð er vanalega rúið snemma, vegna
þess að ullin losnar og týnist. Nýrúnu fé er einnig hætt
í vorhretum. I þessu og fleiri atriðum er hirðingin eigi
nógu nákvæm, en það er reynt að ráða bót á þvi. í góð-
œrum getur þetta hinsvegar allt gengið vel, en vænta
má að harðindi eða vorhret komi 5. eða 10. hvert ár
«g þá getur verið voði fyrir dyrum.
Afurðir sauðfjár eru miklar á Grænlandi. Meðal
dilksskrokkur vegur um 20 kg. Einstakir skrokkar geta
13