Búnaðarrit - 01.01.1938, Page 274

266
BÚNAÐARRIT
enda er talið að forfeður vorir hafi áður fyr stundað
gæsarækt til kjötframleiðslu.
Hér verða tekin noldíur helztu atriði gæsaræktar-
innar til meðferðar, en það er hægt að fara tiltölu-
lega fljótt yfir sögu, vegna þess að það er í mörgum
tilfellum það sama að segja um gæsarækt sem anda-
rækt.
Það er einkum fjögur gæsakyn, sem hafa eða geta
haft þýðingu fyrir okkur, en það eru:
Toulouser-gæsin, sem er ættuð frá Fralddandi og
er eitthvert stærsta gæsakynið, eða er talin vega 7—9
kg. — iifandi þunga —. Hún er að mestu grá að lit,
en afturkroppurinn er hvítur, nef og lappir rauð-
bleikt að lit. Þetta kyn verpir sæmilega, en mesti kost-
urinn er hve ört ungarnir vaxa.
Annað kynið hefir ekkert alþjóðanafn, en nefnist
t. d. í Danmörku dönsk gæs, Svíþjóð skánslc gæs og
í Noregi Smálcnsgæs.
Þessi gæs er Ijósleit eða hvít með gráum blettum.
Liturinn getur annars verið nokkuð mismunandi. Hún
verpir illa eða aðeins 12—15 eggjum á ári, en eggin
eru stór 160—200 gr. En dýrin eru mjög harðger og
nægjusöm og dugleg að bjarga sér.
Emdenerkynið, sem er hvítt að lit, gerir meiri kröf-
ur en hið síðastnefnda, en þar sem þessi dýr fá góðan
viðurgerning, gefa þau góðan arð. Beztu dýrin vega
um 7—8 kg. í lifandi þunga. Verpir allvel, eða 40—50
•eggjum á ári undir sæmilegum skilyrðum.
ítalska gæsin er nær óþekkjanleg frá Emdener, bæði
að útliti og eiginleikum. Hún er þó nokkuð liáreistari
og tígulegri á að líta. Þessi gæs hefir mikla þýðingu
á Norðurlöndum.
Útungunartími gæsareggjanna telst 28—31 dagur.
Það er í fæstum tilfellum ráðlegt að láta gæsirnar
unga eggjum sínum út sjálfar, enda eru þær tregar
til þess. Þess vegna er æskilegast að nota hér sömu