Hlín - 01.01.1961, Qupperneq 39

Hlin
37
þaðan hafi henni komið þessi óbilandi kjarkur og öryggi.
Þórunn varð að hafa mikil umsvif og eldamensku við
grasasuðu og smyrslati'lbúning. — Þegar hjer umræðir,
bjó hún hjá Jóhönnu dóttur sinni, hún var gift kona og
bjó með fjölskyldu sinni í leiguhúsnæði uppi á lofti í
litlu húsi, með lítið efdhús. — Svo mjer datt í hug að
bjóða Þórunni að sjóða grösin hjá mjer. Jeg bjó í mínu
húsi, það var rúmgott, tvær hæðir, stórt eldhús, stór og
góð eldavjel, margir pottar, einn stór, sem hún gat soðið
grasavatn í, og minni undir smyrslin. — Hún þáði þetta
boð mitt, kom svo með grösin síðari ])luta dags, er við
liöfðum lokið eldhúsverkum, og gat þá i næði útbúið
alt eins og hún vildi.
Mjer þótti svo vænt um, að hún þáði þetta boð mitt. —
Þetta 'ljetti undir erfiðleika hennar, en jeg fræddist mikið
um grasameðferðir og tilbúning seyðis og smyrsla.
Þórunn varð vinkona mín upp frá þessu, og tel jeg
mig lánsama að ná hylli þessarar göfugu, góðu konu, sem
hafði brennandi áhuga að hjálpa, og lagði alt í sölurnar
fyrir það. Hún var sjerstæður, góður, sterkur persónu-
leiki, sem fjöldamargir standa í þakkarskuld við. — Hún
var kvenhetja.
Elín P. Snædal,
ljósmóðir.
Ellefta janúar f960 ljest á sjúkrahúsi í Reykjavík hin
rnerka og mikilhæfa kona, Elín Snædal, Ijósmóðir. — Að
ætt og uppruna var hún vestfirsk, en starfsferill hennar
var mestur austanlands. — Þlún var fædd á Stað í
Grunnavík 9. september 1886, dóttir síra Pjeturs Maack
Þorsteinssonar, sem þá var prestur þar, og konu hans,
Vigdísar Einarsdóttur frá Stakksvík í Aðalvík.
Elín var ein a£ fjórum dætrurn þeirra prestshjónanna,
sem kendu sig við síðara eiginnafn föður síns (Maack),