Hlín - 01.01.1961, Qupperneq 64

62
HIÍ71
okkar fyrir viðgangi og framgangi skólans. — Við Soffía
urðum virktavinir æfilangt. Hún var trygg og vinföst,
kát og skemtileg, góð og gáfuð. — iÞegar Soffía var 12 ára,
fór hún með mjer í sumardvöl að Ási í Vatnsdal, varð
liún þar hvers manns hugljúfi og veran þar varð henni
hæði til líkamlegs og andlegs þroska. — Hún unni altaf
sveitalífinu, mintist með gleði verunnar á Klaustri, þó
ung væri, er hún fór þaðan.
Vegir okkar skildu, þegar hjer var komið, en vináttan
hjelst til endadægurs.
Soffía var listakona, listaleikkona, hin merkasta, sem
jeg hef sjeð og heyrt hjer á landi, tilþrifamikil og glæsi-
leg. — Framsagan svo skýr og tilkomumikil. — Soffía
elskaði list sína, elskaði og virti íslenskt mál, helgaði líf
sitt listinni, þó hún ætti urn börn og bú að annast. — Hún
stundaði leiknám erlendis og hafði um tíma leikskóla í
Reykjavík. — Um 30 ára skeið var hún í fremstu röð leik-
kvenna, óhætt að segja fremst hin síðustu ár. — Ótal
hlutverk fór hún með, en aldrei sá jeg hana eins sanna
og sterka og í leik Agnetu í „Sá sterkasti", er hún ljek á
móti Haraldi Björnssyni.
í eftirmælum í tímaritinu „Leikhúsmál 1948“, kemst
Haraldur þannig að orði: „Soffía Guðlaugsdóttir unni
ieiklistinni af öllum hinum mikla þrótti sálar sinnar. —
Hún bar djúpa og einlæga virðingu fyrir starfi sínu í
þágu íslenskrar menningar, og vandaði mjög vinnu sína
við mótun leikpersóna sinna. — Hún kastaði aldrei hönd-
unum að túlkun þeirra, hvað snerti málfar eða annað. —
Hún unni íslensku máli, svo til fyrirmyndar var. — Leik-
hlutverk Soffíu voru mörg og margvísleg. — Alt urðu
það (igleymanlegar persónur í meðferð listakonunnar,
sem hefði hlotið aðdáun og viðurkenningu í hvaða leik-
húsi sem vák í heiminum." H. B.