Hlín - 01.01.1961, Side 92

Heimilisiðnaður
ÍSLENSKA ULLIN.
Islenska ullin hefur átt þýðingarmiklu hlutverki að
gegna í lífi okkar íslendinga alt frá fyrstu tíð: Hún heíur
skýlt okkur í köldu og veðrasömu landi, hún hefur verið
útflutningseyrir landsmanna öldum saman.
Blessaðar sauðkindurnar liafa verið fjelagar okkar í
blíðu og stríðu um aldir, fjelagar barna og gamalmenna,
vitur og skemtilegur fjelagi, hefur jafnvel ósjaldan haft
vit fyrir manninum, og bjargað þannig eiganda sínum
og afkomu.
Til allrar lukku hefur stofninn haldið sjer nokkurn
veginn óblandaður frá byrjun, þrátt fyrir margar og mið-
ur Jteppilegar tilraunir til innblöndunar.
Hin seinni ár liefur mikið verið prjedikað um aukna
kjötframleiðslu, kjöt, kjöt! Og að ærnar væru fleirlembd-
ar. Allt upp á liagnað og gróða.
En ullin. Um liana hefur minna verið liugsað og talað.
Eiginlega ekkert. Þeir viðurkenna það, þeir góðu framá-
menn, að síðastliðin tíu ár liafi ekkert verið fyrir Jiana
gert. Hún liefur ekki verið nefnd, nema þegar einliver
útlendur snillingur kemur og dásamar hana og þakkar
þeim sæla, ef einlrvers staðar í útskerjum fyrirfinst sama
tegund í þeirra eigin landi.
Hjer kom norsk kona með sýningu. Hún dáir mjög ís-
lensku ullina, sjerstaklega togið, sem ekki á sinn líka í
neinni ull, og lætur vinna alt það fallegasta úr henni.
Hingað kom sænsk kona, sem framleiðir kirkjuskrúð
í heimalandi sínu. „Dásamleg litbrigði," sagði hún. „Dá-
samleg ull, liæf í kirkjuskrúðá."
Og hvað segir svo Parísarborg, miðstöð listarinnar?