Hlín - 01.01.1961, Qupperneq 124

Næturvaka.
„Ó, þú andvakan arga,“ stendur þar. Margur maður-
inn kvartar sífelt og hefur áhyggjur af svefnleysi á sjer
og sínum. — ,,Jeg sef ekki nema 4—5 tíma, leita allra
bragða.“
En mjer liafa andvökunætur orðið mikils virði. Jeg
hef í kyrð næturinnar, einveru og einangrun, skoðað hug
minn og líf rnitt í nýju Ijósi.
Margar hinar örlagaríkustu ákvarðanir hafa verið tekn-
ar á angvökunóttum. Að vera einn með sjálfum sjer, einn
í næði með liugsanir sínar, er holt.
Margur maðurinn minnist þess alla æfina með þakk-
læti og gleði, er þeir fengu í æsku að vaka fagra vornótt
yfir vellinum, þegar kyrð og friður livíldi yfir náttúr-
unni á láði og legi. Þessa minnast þeir livar sem þeir
dveljast síðar á æfinni. Sömu sögu hefur sjómaðurinn að
segja, sem á nóttum vakir yfir lífi og velferð fjelaga sinna.
Hann fær ekki nógsamlega dáð fegurð himintungla í
kyrð og friði næturinnar. Skotmaðurinn í byrgi sínu dá-
samar einnig hina þögulu vetrarnótt.
Og nætui'vakan í lífi Jesú Krists.
Fæðing hans er boðuð fáeinum fátækum fjárhirðum,
sem vöktu yfir lijörð sinni. Þeir einum er tilkynt hið
mikla undur fagra vetrarnótt.
Um næturvökur og bænarstundir Jesú Krists ræðir hin
helga bók. Þar liáði hann sína baráttu í bæn fyrir heill
og hamingju hins þjáða mannkyns.
Frásögnin um næturheimsókn Nikódemusar til Jesú
Krists, er Biblían geymir, greinir frá hinum dýrmætu
ómetanlegu sannindum, sem Jesús tilkynnir Nikódemusi:
„Því svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf son sinn ein-
getinn, til þess að hver, sem á liann trúir, glatist ekki,
heldur hafi eilíft líf.“
Vökumad'ur.