Búnaðarrit - 01.01.1992, Qupperneq 20

Magnús hafði alla tíð áhuga á þjóðmálum og atvinnumálum og lét að sér
kveða á þeim vettvangi. Hann átti sæti í bæjarstjórn Reykjavíkur 1903-1907,
í niðurjöfnunarnefnd, sem ákvað útsvör bæjarbúa, átti hann sæti í mörg ár,
síðustu árin sem formaður. Hann vann mikið að undirbúningi að stofnun
íhaldsflokksins 1924. Fyrir Búnaðarfélag íslands starfaði hann oft og var
endurskoðandi reikninga félagsins um langt skeið. Oddfellowreglan naut
lengi starfskrafta Magnúsar og hann tók þátt í ýmsum félagsskap til eflingar
atvinnurekstrar og kom ásamt öðrum á fót togaraútgerð í Reykjavík og
Hafnarfirði. Magnús var eftirsóttur til félagsmálastarfa, þótti ráðhollur,
tillögugóður, einarður og hreinskilinn.
„Magnús fylgdi fast fram skoðunum sínum og hvikaði ógjarnan frá
þeirri afstöðu er hann hafði tekið enda var hún jafnan tekin að
vandlega íhuguðu máli. Eðli sínu samkvæmt var hann frábitinn öllu
káki“
segir Matthías Einarsson, yfirlæknir um Magnús.
Þannig var Magnúsi lýst af samtímamanni:
„Magnús var gervilegur maður, fríður sýnum, óvenju hárprúður,
ríflegur meðalmaður að vexti, réttvaxinn, léttur í hreyfingum og
vasklegur á velli og hélst vaxtar- og göngulag óbreytt til æviloka“.
Kvæntur var Magnús Ástu dóttur Lárusar Sveinbjörnsson, háyfirdóm-
ara, merkri og mikilhæfri konu. Síðar tóku þau upp ættarnafnið Einarson.
Pau eignuðust fjögur börn er upp komust: Lárus prófessor við læknadeild
háskólans í Árósum, Guðrúnu húsfrú í Reykjavík, Helgu húsfrú í Kaup-
mannahöfn og Birgi apotekara í Reykjavík.
Magnús lést af völdum heilablæðingar (apoplexia) 57 ára að aldri,
harmadauði öllum er hann þekktu.
Magnús naut alla starfsævi sína óskoraðs trausts vegna stefnufestu og
yfirgripsmikillar þekkingar á búfjársjúkdómum, var virtur embætttismaður
er ávallt studdi ákvarðanir sínar og gerðir gildum rökum, sam viskusamur og
afdráttarlaus.
Heimildir
f þessari samantekt eru heimildir fyrst og fremst ritgerðir Magnúsar Einarssonar, en flestar
þeirra voru birtar í Búnaðarritinu á árunum 1897-1927 og tímaritinu Frey 1904-1925,
Alþingistíðincli frá starfsárum Magnúsar, Öldin okkar, minnisverð tíðindi 1900-1930 eftir Gils
Guðmundsson, Árbœkur Reykjavíkur 1786-1936 eftir dr. Jón Helgason, biskup, Sögustaðir
við Sund sem Páll Líndal tók saman og Aldarminning Búnaðarfélags íslands, eftir Þorkel
Jóhannesson, prófessor.
Ennfremureftirmæli um Magnúseftirýmsasamtímamenn hans t.d. MagnúsGuðmundsson,
ráðherra, Matthías Einarsson, yfirlækni, Pétur Halldórsson, borgarstjóra, Sigurð Sigurðsson,
búnaðarmálastjóra og Þorstein Gíslason, ritstjóra.
Munnlegar frásagnir um Magnús hafa veitt mér Berta A. Sveinsdóttir, Lækjarhvammi,
Gestur Guðmundsson, Reykjahlíð, Póra Jónsdóttir, Breiðholti og Reynisvatni og Ragnar
Jónsson, Bústöðum, en þau kynntust Magnúsi vel við dýralæknisstörf hans.
Loks hefur Helga Finnsdóttir, dýralæknir, veitt mér upplýsingar frá ættmennum Magnúsar.