Morgunn - 01.12.1926, Page 10

120
MORGUNN
var. Bn stúlkan átti að segja, að hluturinn vœri í tiltelmu
horni í tiltekinni komraóðuskúffu. Stúlkan gerði þetta daginn
eftir, og hluturinn fanst þar, sem framliðna konan vísaði
á hann.
Þá kem eg að fundinum um kvöldið. Það var fjölmennasti
trance-fundur, sem eg hefi verið á. Eg geri ráð fyrir, að fund-
armenn hafi fráleitt verið færri en 200. Þetta kvöld sóttu
óvenjulega margir menn fundinn, af því að eitt blaðið í borg-
inni liafði um morguninn skýrt frá bók Dr. Wicklands á
ameríska vísu, með stórum og mörgum fyrirsögnum og venju-
legri ónákvæmni. En annars er þeim, sem vilja, lieimilt að koma
einu sinni í viku, eftir því, sem húsrúm leyfir. Inngangur er
engum seldur. Allir fundarmenn voru látnir skrifa nöfn sín,
og þess vegna komst eg að raun um, að sessunautur minn öðru-
megin var kona eins af frægustu rithöfundum Bandaríkjanna,
Uptons Sinclairs. Sjálfur lxafði hann ætlað að koma á fund-
inn, en ekki getað komið því við, þegar til kom.
Fundurinn var í tveim pörtum, gersamlega ólíkum, að
öðru leyti en því, að frúin var í sambandsástandi bæði fyrri
og síðari lilutann. I fyrri hlutanum var hún látin leika leik-
rit, sem hún hafði ritað ósjálfrátt fyrir mörgum árum. Víð
sfeíldum elcki nófekurt orð, en læknirinn útskýrði fyrir okkur,
hvað væri að gerast. Af uppruna þessa leikrits er það í stuttu
máli að segja, að þau hjónin skildu ekkert orð í því, þegar
það var ritað. Þau leituðu og leituðu að mönnum, sem gætu
slcilið þetta mál. En það gekk erfiðlega. Að lokum tókst þeim
samt að finna þýðandann. Og nú var þeim sagt, að þetta mál
væri eitt af Balkanskagamálunum, Jugoslavneska held eg, að
það hafi verið nefnt, og að málið á ritinu væri sérstaklega
gott. Persónurnar í leikritinu eiga að tákna ýmsar hugmynd-
ir, svo sem sannleikann, réttlætið, illgirnina og lygina, og þetta
er sorgarleikur. Geðshræringar eru ákaflega miklar. Frúin er
við og við látin leika þetta í sambandsástandi. Þeim hjónunum
er sagt, að það sé í raun og veru ekki gert vegna jarðneskra
manna, heldur sé það eins og nokkurs konar prédikun, sem
flutt sé yfir framliðnum mönum.