Morgunn - 01.12.1926, Qupperneq 66

176
MORGUNN
hafði verið 22 ára. Á myndiimi var líka karlmaður, og andlitið
var jafn-greinilegt og það væri tekið af jarðneskum manni.
Þe&si karlmaður, sem á myndinni sást, var ekki maður hinnar
framliðnu konu, sem hún hafði verið samvistum við í góðu
hjónabandi um 50 ár, heldur fyrsti maðurinn, sem hafði unnað
henni. Hún hafði verið trúlofuð honum, en af einhverjum
fjölskyldu-ástæðum höfðu þau aldrei saman náð. Gamlar
myndir af þeim sönnuðu það, að þessar myndir voru áreið-
anlega af þessum manneskjum, sem nú höfðu auðsjáanlega
hizt aftur í öðrum heimi. Prestinum virtist svo, sem ekk-
ert jafn-átakanlegt hefði komið fram við sálrænar ljósmyndanir,
eins og sönnunin fyrir því, að þessir elskendur hefðu aftur
fundist.
í lok ræðu sinnar sagði presturinn, að það væri fánýtt og
fráleitt að ha.lda fram sambandi við framliðna menn með end-
urminningum, bænum, vonum, eða með því að neyta heilagrar
kvöldmáltíðar, án nokkurra hlutrænna, sálrænna fyrirbrigða.
Kirkjan gæti ekki fært snefil af sönnunum fyrir slíku sam-
bandi. Það væri ókleift að ná sambandi við framliðna menn,
eða að fá nokkurar sannanir fyrir framhaldslífi mannanna
eða lieimi andanna, á annan hátt en þann að nota veruleg sál-
ræn ráð. Þessi ráð hefði Kristur notað, og þeir, sem veittu þeim
mótspyrnu, gerðu elcki eingöngu það að girða fyrir það, að
þeir gætu nokkurar sannanir fengið, heldur væru þeir líka að
fyrirdæma þær aðferðir, sem Kristur hefði notað og spámenn-
irnir og postularnir.