Morgunn - 01.12.1926, Qupperneq 70

180
M 0 R G U N N
Mér virðist eg i'inna, að þetta sé merki þess, að einhver
ósýnileg vera sé þarna stödd og vilji mér eitthvað. Og rétt á
eftir finn eg einhvern fiðring, eins og eg sé snertur laust um
liálsinn og brjóstið. Því næst er tekið í hökuna á mér, og
munnurinn opnaður og tungan dregin lítið eitt nt. Næst finst
mér farið upp í mig með eitthvað, sem mér virðist líkast
gúmmíslöngum, og sett langt niður. Innan í barkakýlinu fann
eg líkan fiðring og eg hafði áður fundið utan á liálsinum.
A þessu stóð 1—2 mínútur, og þá stund var mér eins og
varnað að hreyfa mig nokkuð, og eg fann, að eg gat ekki lok-
að munninum. Þar á eftir fann eg, að eitthvað var við mig
átt, en áhrifin voru óljósari. Mér fanst eg vita af eintiverjum
við legubekkinn, og eg sá eins og skuggum bregða fyrir. Að
öðru leyti sá eg ekkert — ]>angað til um i/^ klukkustund eftir
að þetta hafði byrjað. Þá skýrðist það snöggvast, sem mér
fanst eg vita af áður, tók á sig óskýra mannsmynd, eins og
í dimmri þoku. Andlitsdrætti sá eg enga, en eg sá „kaskeiti“
á höfðinu á manninum, og að hann liélt á tösku í hendinni.
A því augnabliki, sem tekið var í hökuna á mér, kom
mér til hugar, að þetta væri „Friðrik huldumaður“. Ekki
hafði eg samt áður neitt til lians lnigsað, og aldrei leitað til
hans, og lasleikinn fanst mér lítilfjörlegur. Þegar eg sá mann-
inn með ,,kaskeitið“ og töskuna, kallaði eg til hans og spurði
hann, livort liann væri „Friðrik“. Svar fékk eg ekkert ann-
að en það, að hann veifaði til mín hendinni og sagði: „Kem
til þín seinna.“
Þá hvarf hann, og var eins og liann hyrfi í þokuna. Á sömu
stund var allur fiðringurinn horfinn og önnur áhrif, sem eg
hafði fundið til.
Daginn eftir var þrotinn og sárindin horfin úr hálsinuin
og hitasnerturinn var farinn. Þar á móti liélzt liæsin nokkuð
lengur.
Reykjavík, 29. maí 1926.
Ounnar Sigurgeirsson.