Morgunn - 01.12.1926, Qupperneq 73

MORGUNN
183
mun nokkur trú á því, að hulduíólks-kaupstaður sé austan
megin við Eyjafjörð, gegnt Akureyri, og þar kveðst Sigur-
munda hafa séð ljós í klettunum.
Aldrei talaði hún við þessi hjón í vöku, en oft við
konuna í svefni, og einu sinni við bóndann. Þá sagði hann
henni, að konan sín væri dáin.
Huldukonan vildi ekki láta hana forvitnast neitt um
híbýli sín, eftir þeim samræðum, sem Sigurmunda átti við
hana í draumum sínum, en þessi nágrannakona hennar vildi
gera henni greiða. Eitt vor var heylítið í Helgárseli, og
hagar komu ekki upp fyr en 8—9 vikur af sumri. Þá bauðst
huldukonan til þess að sjá um, að engin kind færist af
slysum. En þar eru hættur miklar fyrir sauðfé á vorum.
Enga kind mistu þau þetta vor, unga né gamla. Börn
Sigurmundu sáu einu sinni, þetta vor, börn, sem þau héldu
vera systkyni sin, vera hjá lambánum. Hvorki voru það
J>au börn, né gátu verið þau, né heldur nein önnur mensk
börn. Svo var litið á, sem þetta væru börn huldukonunnar,
og að þau væru að gæta ánna. Huldukonan sagðist vera
fátæk, en hafa nóg fyrir sig.
Dýrasvipir.
Ég spurði hana, hvort hún hefði séð svipi eftir skepnur.
Hún sagði svo vera. Nokkurum sinnum hefði hún
•séð svipi eftir skepnur, sem hún hafði sjálf átt, þar á meðal
nýlega dauðar kýr standa á básunum, stundum nokkurar
vikur eftir að þeim hafði verið slátrað. Líka hafði hún
séð svipi eftir hesta, einkum eftir hryssu, sem drepin hafði
verið frá folaldi. Augnabliki áður en hryssan féll hneggjaði
hún, að því er menn hugðu, til þess að kalla á folaldið.
Svipinn eftir þessa hryssu sá konan lengi með folaldinu,
jafnvel eftir að það var orðið fullorðið hross. Enn fremur
hafði hún séð svipi eftir tvær kindur, sem höfðu verið
'heimagangar og mjög elskar að henni. Mér skildist svo,
sem hún hefði ekki séð svipi eftir aðrar sauðkindur.