Morgunn - 01.12.1926, Síða 79

MOEGUNN
189
metið meira en nú, og hún skuli bíða róleg eftir sönnunum,
sem síðar muni koma.
Mjög mikið yndi kvaðst hún hafa af því að ferðast til
þessara staða. Hún segist kalla þá »bjarta landið« sitt.
Eftir því hefir hún tekið, að Friðrik fer með hana til þessara
björtu staða, áður en hann fer með hana til sjúklinga. Hún
hefir haft orð á því við hann, hvort hún eigi ekki fyrst
að fara til sjúklingsins; en hann segist fara þetta með hana
á undan. Sömuleiðis hefir hún veitt því eftirtekt, að það
er eins og hún lifni öll við og fái nýjan þrótt, þegar hún
kemur aftur frá þessum björtu stöðum. Ekki hefir hún
gert sér neina grein þess, af hverju það muni vera.
Nú upp á síðkastið finst henni hún fara sjálfkrafa og
án þess »Friðrik« sé með henni til þessara heima. Þegar
hún er ein á þessu ferðalagi, kemur æfinlega einhver á móti
henni og er með henni um stund. Hún segir, að enginn
dagur líði svo, að hún fari ekki til þessara heima, annað-
hvort ein eða með »Friðrik«. Auk þess fer hún þessar
ferðir undantekningarlaust á hverju kvöldi, áður en hún
fer að sofa.
Nokkuð eru þessir staðir mismunandi. Einkum er
birtan misjafnlega skær. Þó er þetta úti, skóglendi og
blómgarðar. Stöku sinnum kemur það fyrir, að henni er
sýnt inn í hús. Mest eru hljóðfæri þar inni og teikningar
— fallegar myndir — og mikið af ljósum. Einu sinni á
þessu ferðalagi fór Friðrik með hana inn i stofu, þar sem
fólk var á bæn. Þau krupu á kné með hinu fólkinu. Henni
fanst hún verða fyrir sérstaklega góðum áhrifum á þess-
um stað.
Einu sinni hafði hún orð á því við »Friðrik«, hvort
ekki væru enn fleiri staðir til, sem hann gæti sýnt henni. Jú,
hann sagði, að þetta, sem hún hefði fengið að sjá, væri
að eins litið sýnishorn.
Stundum hefir hann farið með hana til staða, þar sem
henni þykir ekki eins fagurt um að litast. Fólkinu líður
þar ekki eins vel, og þar er alt einhvernveginn skuggalegra