Morgunn - 01.12.1926, Qupperneq 86

196
M 0 K G U N N
í meðallagi á hæð og samsvaraði sér, svarthærður, heldur
fölleitur í andliti, góðmannlegur og í svörtum fötum. Hann
kallar hana til sín og sker úr nefkokinu og hálsinum með
sams konar verkfærum, sem læknar höfðu notað við hana.
Hún fann að eins eymsli af því. Verkfærin sá hún hann
láta niður í tösku á borðinu.
Þegar hún vaknaði um inorguninn, fann hún til eyinsla
í hálsinum, svo að hún gat ekki rent niður öðru en vökvun.
Þessi eymsli liðu frá eftir 2—3 daga. Og þá var fyllin
farin úr nösunum, og hefir aldrei komið síðan. Jafnframt
fer henni að batna í augunum, og eftir hálfan mánuð er
hún orðin svo góð, að hún getur Iesið nokkuð, sem hún
gat ekki áður. Augnveikin batnaði svo að fullu.
Eftir hálfan mánuð frá því er hana dreymdi manninn
fyrst, þann er hún hyggur vera »Friðrik«, dreymdi hana,
að hún væri komin í ókunnugt hús. Hún sá þar ýmislegt
inni, sem hún hafði aldrei séð, þar á meðal líkneskju milli
tveggja afarstórra glugga. Stofan var stór og skrautleg.
Sérstaklega var birtan ljómandi. Hún situr á einurn stólnum
í stofunni, og því næst sér hún sama manninn sem áður
á öðrum stól. Hún stendur upp, og réttir honum höndina
og segir: »Þakka þér fyrir; mér er farið að batna í augun-
um«. Hann tekur í höndina á henni og brosir þegjandi;
en um leið finnur hún eins og straum fara um sig alla.
Meira gerðist ekki þá, og hún vaknar.
Eftir þetta verður hún svo máttlaus, að hún getur
ekki farið á fætur og liggur á 5. viku. Þennan tima líður
henni svo vel, að hún hefir aldrei fundið til annarar eins
vellíðanar, fyr né síðar. Einu sinni í þessari legu dreymir
hana sama manninn, að hann sé kominn í baðstofunni og
sitji á rúminu hjá henni. Þá spyr hún hann, hvort það sé
honum að kenna, að hún verði að liggja í rúminu. Hann
brosir og segir, að henni Iíði ekkert illa i rúminu.
Þegar hún hafði legið á 5. viku, fanst henni hún vakna
eina nóttina, ætlar að opna augun, en getur það ekki, ætlar
þá að opna þau með höndunum, sem hún hafði stundum