Hugur - 01.01.2007, Side 120

Hugur - 01.01.2007, Side 120
118 Giorgio Agamben gagnrýni Schmitts á hina frjálslyndu hugmynd um réttarríki telur lögspekin franska að sérhvert undantekningarástand sé tilbúningur er þykist heyra undir lög og rétt. Benjamin endurmótar andstæðuna þarna á milli í þeim tilgangi að snúa henni gegn Schmitt: þegar möguleikinn á undantekningarástandi, þar sem undantekn- ingin og viðmiðið eru aðskilin í tíma og rúmi, er orðinn að engu hefur undan- tekningarástandið sem við búum við, ástandið þar sem við getum ekki lengur greint regluna, komist í framkvæmd. I þessu tilviki hverfa öll tilbúin tengsl á milli reglunnar og laganna: Það er aðeins til svæði lögleysunnar þar sem hreint ofbeldi án lagalegra klæða ríkir. Nú verður okkur kleift að skilja rökræðuna á milli Schmitts og Benjamins. Agreiningurinn á sér stað á þessu svæði lögleysunnar og Schmitt verður að halda í tengsl þess við lögin hvað sem það kostar, en Benjam- in verður á hinn bóginn að frelsa það undan sambandinu. Það sem hér er í húfi er sambandið á milli ofbeldis og laga, það er, staða ofbeldis sem leynilegs teikns fyrir pólitískar aðgerðir. Deilan [logomachia\ um lögleysuna virðist vera jafn mikilvæg vestrænum stjórnmálum og „barátta risanna um veruna“ sem hefur auðkennt vestræna frumspeki. Hreint ofbeldi sem hið pólitíska hverfist um svarar til hreinnar veru sem frumspekin hverfist um; hin veru-guðfræðilega stjórnlist sem leitast við að innlima hreina veru í kerfi logos-ms svarar til stjórnlistar undan- tekningarinnar sem verður að tryggja tengslin á milli ofbeldis og laga. Það er engu líkara en lögin og logos-inn þurfi á löglausu eða „óröklegu“ svæði frestunar- innar að halda til að geta myndað tengsl við lífið. Hin formgerðarbundna nálægð laga og lögleysu, hreins ofbeldis og undantekn- ingarástands á sér einnig ranghverfu, eins og oft er raunin. Sagnfræðingar, þjóð- fræðingar og sérfræðingar í þjóðháttum þekkja vel til lögleysuhátíða eins og Sat- urna/ia Rómverja, hrynæðisins [charivari] og karnivalsins á miðöldum, sem fresta og snúa á haus lagalegum og félagslegum tengslum er einkenna venjulegt ástand. Húsbændur verða að þjónum, menn klæða sig upp og hegða sér eins og dýr, illir siðir og glæpir sem undir venjulegum kringumstæðum er lagt bann við eru nú skyndilega leyfð. Karl Meuli var fyrstur til að undirstrika sambandið á milli þess- ara lögleysuhátíða og tilfella þar sem lögunum er frestað og einkenna ákveðnar fornar stofnanir er lúta að hegningum. Við þessar aðstæður, eins og þegar iustitium ríkir, er hægt að drepa mann án þess að þurfa að fara fyrir dóm, eyðileggja hús mannsins og hirða eigur hans. Því fer fjarri að óregla karnivalsins og ofsafengin eyðilegging hrynæðisins endurskapi goðsögulega fortíð; öllu heldur raungera þau raunverulegt, sögulegt upplausnarástand. Hið óræða samband laga og lögleysu er þar með dregið fram í dagsljósið: undantekningarástandinu er umbreytt í hömlu- lausa hátíð þar sem menn láta skína í hreint ofbeldi og njóta þess í algjöru frelsi. Póhtískt kerfi Vesturlanda lítur því út fyrir að vera tvöfalt stjórnkerfi sem varð til í díalektík á milli tveggja misleitra og, að því er virðist, andstæðra hluta; nomos og lögleysu, lagalegs réttar og hreins ofbeldis, laga og lífsforma sem undantekn- ingarástandinu er ætlað að tryggja að blómstri. Svo lengi sem þessir hlutir eru aðskildir virkar díalektíkin á milli þeirra, en þegar þeir hneigjast til gagnkvæmrar óvissu og renna saman í einstakt vald með tvær hliðar, þegar undantekningin
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172
Side 173
Side 174
Side 175
Side 176
Side 177
Side 178
Side 179
Side 180
Side 181
Side 182
Side 183
Side 184
Side 185
Side 186
Side 187
Side 188
Side 189
Side 190
Side 191
Side 192
Side 193
Side 194
Side 195
Side 196
Side 197
Side 198
Side 199
Side 200
Side 201
Side 202
Side 203
Side 204
Side 205
Side 206
Side 207
Side 208
Side 209
Side 210
Side 211
Side 212
Side 213
Side 214
Side 215
Side 216
Side 217
Side 218
Side 219
Side 220
Side 221
Side 222
Side 223
Side 224
Side 225
Side 226
Side 227
Side 228

x

Hugur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.