Tímarit Máls og menningar - 01.05.1973, Qupperneq 60

Tímarit Máls og menningar
Stelpurnar hennar Margrétar, það er að segja, dótturdætur hennar, þær
eru mikil ágætishörn. Svo miklir dýra- og fuglavinir eru þær, að ekki aðeins
hafa þær búið til heilagan grafreit, þar sem þær husla dánar mýs og smá-
fugla, heldur flytja þær líka yfir moldum þeirra líkræður og syngja sálma. -
Margrét Birna heitir elzta telpan, hún er rétt nýlega fermd. Eg teiknaði af
henni mynd sem alveg óvart líktist ókunnugri kvikmyndadís. — Guðný er
oftast presturinn við jarðarfarirnar og Herdís með spékoppana er alveg
ómótstæðilegm- syrgjandi. Ég held að oftast nær flytji Guðný prestur hk-
ræðurnar sínar hlaðalaust. Þó kemur það fyrir, að hún hripar þær niðurí
litla vasabók, og það er óskup mikil skömm til þess að vita, að mér skuli
hafa láðst að taka afrit af þeim, því aldrei á ævi minni hef ég fengið að vita
fyrr en þar, hvað guðsorðið getur verið skemmtilegt. Guð er þar að vísu
aldrei nefndur, en andinn - andinn segðu. Ef nokkurt kvikindi nokkru sinni
kemst inn í Paradís, þá verða það mýsnar og smáfuglarnir systranna í
Lyngholti.
Annars eru það ekki bara hinir látnu, sem systurnar bera sér í hjarta og
sinni, heldur eru þær með nefið niðri í hverri þúfnalaut í landareigninni,
snuðrandi eftir mófuglshreiðrum, ekki þó í þeim tilgangi að ónáða íbúana,
heldur langar þær svo afskaplega mikið til að auðga eggj akoppasafnið sitt
heima. Til endurgjalds hvers eggs, er svo öllum fuglunum boðið uppá kaffi
og lummur og húsflugur ef þeir vildu sýna lítillæti. Og það er alls ekki fá-
títt að máríuerla, steindepill, þröstur og sólskríkj a — þó þetta séu nú ekki allt
mófuglar - setjist á sylluna utan við gluggann, halli til höfðinu og gægist
inn til að horfa á hversu snoturlega þær hafa hreiðrað um sig systurnar.
En kötturinn, spyr ég. Er enginn köttur á bænum?
Nei, segja þær óskup sorgmæddar í andlitinu. Hér er enginn köttur, en
það var hér einu sinni kisa á næsta bæ. Hún tolldi aldrei heima hjá sér en var
alltaf að stelast til okkar. Ég held hún hafi ekki verið að koma til að deyða
fugla. - Það held ég ekki. - Henni þótti bara svo gaman að vera hjá okkur.
Og hún var alveg ægilega vitur og svakalega falleg. - Og einu sinni sagði
amma við hana: Farðu nú lieim til þín kisa mín og komdu ekki aftur fyrr
en eftir hálfan mánuð. Og hún fór strax heim til sín og kom ekki aftur fyrr
en eftir nákvæmlega fjórtán daga. - Heldurðu hún hafi ekki verið vitur?
Og hvernig fór svo ?
Svo fór það svoleiðis, að húsbóndinn heima hjá henni varð svo afbrýði-
samur út í okkur stelpurnar, að einn góðan veðurdag fór hann með kisu
langt út á sjó og drekkti henni.
50