Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.05.1973, Blaðsíða 78

Tímarit Máls og menningar - 01.05.1973, Blaðsíða 78
Tímarit Máls og menningar líðandi stundar á þessum slóð'um, atburðum sem eru rangtúlkaðir oft og tíðum í æsifréttum fjölmiðla á oklcar dögum. Hverjir eru Gyðingar? Hvað er Zionismi? Hvað er andsemítismi? Og hverjir eru Palestínubúar? Þetta eru spurningar, sem mönnum finnst ef til vill óþarfi að gera að inn- ræðuefni, svörin liggi öll í augum uppi. En því miður eru svörin við ýms- um þessara spurninga ekki jafnaugljós og skyldi, né liggja þau í augum uppi. Við skulum fyrst athuga síðustu spurninguna: Hverjir eru Palestínu- menn? Eru þeir ekki lil sem þjóð? Að dómi Goldu Meir forsætisráðherra í ísrael eru þeir ekki til sem þjóð og hafa aldrei verið til. Að dómi þeirra sjálfra eru þeir ein elzta þjóð heims, með sína sérstæðu lifnaðarhætti og menningararfleifð, sem sumir telja að nái langt aftur fyrir upphaf tímatals okkar. Það er margra álit, að þeir Arabar sem á okkar dögum byggja Palestínu, séu afkomendur þehra Araba, er lögðu landið undir sig fyrir 1300 árum. Þetta er þó ekki svo. Palestínuarabar sem ýmist eru kristnir eða fylgjendur Islams (það er Múhameðstrúar sem svo er ranglega nefnd) - eru langflestir niðjar þess fólks, sem landið hefur byggt frá því í árdaga: - Filista, Kanaan- ita, Hittíta, Jebúsíta ofl. Þetta fólk var löngu setzt að í landinu, þegar hinir fornu Hebrear réðust hm í landið um 15 öldum f. Kr. Eins og kunnugt er tók það Hebrea margar aldir að ná lokayfirráðum yfir landinu, og þótt svo ætti að heita, að þeir næðu yfirhöndinni að lokum, þá voru jafnan stór land- svæði á valdi þeirrar þjóðar og þjóðabrota, sem fyrir höfðu verið í landinu. Efth að hinn rómverski hershöfðingi Titus, er síðar varð keisari í Róm, lagði Jerúsalem í rúst árið 70 og felldi eða hrakti í útlegð lungann úr Gyð- ingaþj óðinni, varð þetta fólk eflir í landinu. Þegar hinir arabísku herir spá- mannsins frá Mekka leggja landið undh sig á 7. öld, þá blanda þeir blóði við íbúa landsins og hið sarna gera hinir vígreifu krossfarar, sem komnh voru á 11. öld vestan úr Evrópu til að frelsa gröf Krists úr höndum hinna sarac- ensku villutrúarmanna. Allar þessar aldir og raunar allt fram til ársins 1948 heldur þjóðin sinni sérstöku menningu - lifnaðarháttum og siðvenjum. Það er því ekki að ófyrirsynju, að Palestínuarabar mótmæla því harðlega, þegar fræða á heiminn um það, að þeir séu ekki þjóð og hafi aldrei verið það. Það eru ekki margar þjóðir, sem rakið geta bólfestu í landi sínu jafn- langt aftur og Palestínuarabar, og gefi jafnlöng bólfesta ekki hverri þjóð rétt á landi sínu, verður vandséð á hverju sá réttur skuli hyggður. Að því hafa einnig verið færð gild rök, að við herleiðingu Titusar á Gyðingum árið 70 hafi hluti Gyðinga orðið eftir í Palestínu - aðallega munu það hafa verið 68
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.