Tímarit Máls og menningar - 01.05.1973, Side 78

Tímarit Máls og menningar
líðandi stundar á þessum slóð'um, atburðum sem eru rangtúlkaðir oft og
tíðum í æsifréttum fjölmiðla á oklcar dögum. Hverjir eru Gyðingar? Hvað er
Zionismi? Hvað er andsemítismi? Og hverjir eru Palestínubúar?
Þetta eru spurningar, sem mönnum finnst ef til vill óþarfi að gera að inn-
ræðuefni, svörin liggi öll í augum uppi. En því miður eru svörin við ýms-
um þessara spurninga ekki jafnaugljós og skyldi, né liggja þau í augum
uppi. Við skulum fyrst athuga síðustu spurninguna: Hverjir eru Palestínu-
menn? Eru þeir ekki lil sem þjóð? Að dómi Goldu Meir forsætisráðherra
í ísrael eru þeir ekki til sem þjóð og hafa aldrei verið til. Að dómi þeirra
sjálfra eru þeir ein elzta þjóð heims, með sína sérstæðu lifnaðarhætti og
menningararfleifð, sem sumir telja að nái langt aftur fyrir upphaf tímatals
okkar.
Það er margra álit, að þeir Arabar sem á okkar dögum byggja Palestínu,
séu afkomendur þehra Araba, er lögðu landið undir sig fyrir 1300 árum.
Þetta er þó ekki svo. Palestínuarabar sem ýmist eru kristnir eða fylgjendur
Islams (það er Múhameðstrúar sem svo er ranglega nefnd) - eru langflestir
niðjar þess fólks, sem landið hefur byggt frá því í árdaga: - Filista, Kanaan-
ita, Hittíta, Jebúsíta ofl. Þetta fólk var löngu setzt að í landinu, þegar hinir
fornu Hebrear réðust hm í landið um 15 öldum f. Kr. Eins og kunnugt er
tók það Hebrea margar aldir að ná lokayfirráðum yfir landinu, og þótt svo
ætti að heita, að þeir næðu yfirhöndinni að lokum, þá voru jafnan stór land-
svæði á valdi þeirrar þjóðar og þjóðabrota, sem fyrir höfðu verið í landinu.
Efth að hinn rómverski hershöfðingi Titus, er síðar varð keisari í Róm,
lagði Jerúsalem í rúst árið 70 og felldi eða hrakti í útlegð lungann úr Gyð-
ingaþj óðinni, varð þetta fólk eflir í landinu. Þegar hinir arabísku herir spá-
mannsins frá Mekka leggja landið undh sig á 7. öld, þá blanda þeir blóði við
íbúa landsins og hið sarna gera hinir vígreifu krossfarar, sem komnh voru
á 11. öld vestan úr Evrópu til að frelsa gröf Krists úr höndum hinna sarac-
ensku villutrúarmanna. Allar þessar aldir og raunar allt fram til ársins 1948
heldur þjóðin sinni sérstöku menningu - lifnaðarháttum og siðvenjum.
Það er því ekki að ófyrirsynju, að Palestínuarabar mótmæla því harðlega,
þegar fræða á heiminn um það, að þeir séu ekki þjóð og hafi aldrei verið
það. Það eru ekki margar þjóðir, sem rakið geta bólfestu í landi sínu jafn-
langt aftur og Palestínuarabar, og gefi jafnlöng bólfesta ekki hverri þjóð
rétt á landi sínu, verður vandséð á hverju sá réttur skuli hyggður. Að því
hafa einnig verið færð gild rök, að við herleiðingu Titusar á Gyðingum árið
70 hafi hluti Gyðinga orðið eftir í Palestínu - aðallega munu það hafa verið
68