Tímarit Máls og menningar - 01.01.1988, Side 103

Damd til að hrekjast
28 Um einkenni grótesku og hvernig hún tengist hlátrinum, sjá einkum Mikhail
Bakhtin, Rabelais and His World, Cambridge, Massachuetts 1968. (Upprunaleg
útgáfa er Tvorchestvo Fransua Rable, Moskvu 1965). Gróteskt myndmál beinist
að líkamanum, ýmissi stöðu hans og starfsemi. Markmið þess er að aftigna allt
vald og það sem háleitt er talið, og draga það niður á veraldlegt jarðneskt plan
þar sem allir eru jafnir.
Sjá einnig grein Juliu Kristevu, „Word, Dialogue, and Novel“, í The Kristeva
Reader (Ed. Toril Moi), Basil Blackwell, Oxford 1986. Einnig prentuð í Desire
in Language (ed. Leon S. Roudiez), Basil Blackwell, Oxford 1981. (A frönsku í
Polylogue, Editions du Seuil, Paris 1977). I þessari grein fjallar Kristeva m.a. um
kenningar Bakhtins og tengir eigin kenningum um tungumál og samfélag. Hún
segir:
Carnivalesque discourse breaks through the laws of a language censored
by grammar and semantics and, at the same time, is a social and political
protest. There is no equivalence, but rather, identity between challenging
official linguistic codes and challenging official law. (The Kristeva Reader,
bls. 36)
29 Um flæði sem kvenlegan rithátt, sjá m.a. Heléne Cixous, „Castration and
Decapitation“ í Signs 1 1981 og Luce Irigaray, „The Power of Discourse" í This
Sex which is not One, Cornell University Press, Ithaca 1985. Báðar leggja þær
áherslu á snertinguna, vatnið, óstöðugleikann og óendanleikann sem einkenni
þessa ritháttar.
93