Tímarit Máls og menningar - 01.01.1988, Side 111

Að vera tvíkynja og deyja aldrei
- viðtal við frönsku skáldkonuna Daniéle Sallenave
Daniéle Sallenave er eflaust sú kona í rithöfundastétt sem einna mesta athygli hefur
vakið í Frakklandi á undanförnum árum. Hún fæddist árið 1940 í borginni Angers í
Frakklandi norðvestanverðu. Að loknu stúdentsprófi fór hún að lesa bókmenntir við
Parísarháskóla, en við þann sama skóla hefur hún kennt um árabil. Sérgrein hennar í
kennslunni eru rannsóknir á því hvernig ljósmyndir og kvikmyndir hafa breytt
skáldsagnaskrifum á þessari öld.
Skáldkonan Daniéle Sallenave vakti fyrst athygli almennings árið 1980, þegar henni
voru veitt hin svonefndu Renaudot bókmenntaverðlaun fyrir skáldsögu sína
Gúbbíóhlidin (Les Portes de Gubbio). Hún hafði þegar þetta var sent frá sér tvær
skáldsögur Rústalandslag með persónum (Paysage de ruines avec personnages) og
Amsterdamferðin eða samtalsreglumar (le Voyage d’Amsterdam ou les régles de la
conversation).
Frá því árið 1980 hefur Sallenave sent frá sér þrjú verk. Smásagnasafnið Kalsavor
(Un printemps froid, 1983), skáldsöguna Skuggi af lífi (La Vie Fantöme, 1986) og loks
leikritið Hjónaspjall (Conversations conjugales, 1987). Fjögur síðast nefndu verkin
hafa verið þýdd eða er verið að þýða á ýmis mál, m. a. ensku og sænsku. Smásagan
Kalsavor sem tekin er úr samnefndu smásagnasafni er fyrsta verk Sallenave sem birtist
á prenti á Islandi.
Sallenave hefur undanfarin ár verið ötul við að kynna erlendar bókmenntir fyrir
löndum sínum, Frökkum. Hún hefur talsvert þýtt úr ítölsku, m. a. verk eftir Calvino,
Calasson, Pasolini og Pirandello. Auk þess hefur hún í blaða- og tímaritsgreinum
vakið athygli á bókmenntum annarra heimshluta, t. d. bókmenntum Brasilíu.
Daniéle Sallenave er einnig þekkt fyrir að fara ótroðnar slóðir í ýmsum málum og
fyrir að segja skoðanir sínar umbúðalaust eins og fram kemur í viðtalinu sem hér fer á
eftir.
Friðrik Rafnsson: Við skulum byrja á því að staðsetja þig innan franskrar
bókmenntahefðar. Gagnrýnandinn Bertrand Poirot-Delpech skilgreindi
verk þín nýlega á eftirfarandi hátt: „Þau einkennast af nýrri tegund hrein-
skilni sem er nátengd kvennabókmenntum, en Sallenave leitast um leið við að
dæla endurnýjaðri merkingu í orð hversdagsins.“ I framhaldi af þessum
orðum segir hann þig vera sporgöngumanneskju Sarraute og Duras. Hvað
finnst þér um þessi orð hans?
Daniéle Sallenave: Mér er að sjálfsögðu mikill heiður að því að vera líkt
101