Gerðir kirkjuþings - 01.01.1985, Síða 55

48
Það er hlutverk kirkju Krists aó bera vitni Drottni sínum og
frelsara meóal hverrar kynslóóar. Þetta hlutverk er sí-
stætt. Um leió er ástand kirkjunnar síbreytilegt.
1 nútímanum setur fjölhyggjan mark sitt á þjóðfélögin. Sam-
gangur trúarbragða og lifsskoóana er mikill. 1 hinum forna
kristna heimi eru menn reióubúnir aó taka til endurskoóunar
hefóbundin verómæti, þar á meðal trúararfinn. Inn í hinn
kristna heim sækja líka trúarbrögó og lífsskoóanir úr áður
óþekktum áttum. Annars staóar í heiminum sækja þjóóir i aö
afmarka sig sjálfstætt gegn forræði vestrænnar menningar.
Þar þurfa kristnir menn að verjast ásökunum um aö ganga
erinda framandi menningar.
Ef kirkjurnar eiga að tjá postullega trú sameiginlega i nú-
timanum, veróur þaó aó gerast andspænis þessum aöstæóum.
Meginspurningin er, hvert sé eóli kristinnar trúar og þá
spurningu ber aö einangra frá hvers konar timabundnum og
menningarlega skilyrtum umbúðum.
Limaskýrslan áréttar, aó eðli kristinnar trúar sé Jesús
Kristur, Sonur Guös, sem kallar menn til fylgdar og gerir
aö limum sinum, nærir samfélag lærisveina sinna og eflir til
þjónustu. Spurningin er, hvernig þetta tengist lifi fólks i
nútimasamfélagi, áhyggjum þess og ótta, en einnig gleói þess
og hamingju.
Þegar efni Limaskýrslunnar er ihugaó, veróur spurningin um
sambandið milli Heilagrar ritningar og arfleifóar kirkjunnar
i kenningu og tilbeiöslu áleitin og bersýnilegt, að kirkj-
urnar þurfa hver fyrir sig og sameiginlega að vinna að svari
viö þeirri spurningu.
I öllum köflum Limaskýrslunnar kemur fram mikil áhersla á
Heilagan anda. Er ekki hikað vió að nota fjölskrúóugt mynd-
mál Ritningarinnar um Heilagan anda og verk hans. Þurfa
kirkjurnar aó gefa þvi myndmáli gaum og umfram allt vera
opnar fyrir leiösögn Heilags anda.
I Limaskýrslunni er gengiö út frá sambandi kenningar og
tilbeiðslu og áréttaó, aö staður játningarinnar sé lof-
gjöróin og tilbeiöslan. Er þetta rétt áhersla aó vorri
hyggju og leggjum vér áherslu á, að gengiö sé áfram eftir
þeirri braut. Jafnframt viljum vér minna á, aó kristin
lofgjöró er víótækt hugtak og tekur líka til breytni krist-
inna manna í umhverfi sínu. I því sambandi má minna á eðli
kristins siógæóis sem skírnarsiðgæðis.
Aó síóustu viljum vér árétta, aö framsetning postullegrar
trúar í nútímanum veróur aö mióast við kristna alþýóu, en
ekki guðfræóinga eöa fræóimenn. Köllunin aó bera Kristi
vitni og útbreiða riki Guós hvílir á heróum allra skíröra en
ekki fáeinna útvalinna. I nútímanum er e.t.v. brýnna en
nokkru sinni fyrr, aó kristnum, skiróum mönnum sé þessi
köllun ljós og gerir þaó miklar kröfur til uppeldis og
menntamála hverrar kirkju.