Gerðir kirkjuþings - 01.01.1985, Síða 60

53
Fyrsta spurningin er veigamest og virðist svo, aö svörin vió
annarri, þrióju og fjórðu spurningunni geti fylgt sem álykt-
un af svarinu vió henni. Jafnframt er fyrsta spurningin
erfióust. Vér erum ekki spuró, hvort vér sjáum í textanum
tjáningu á eigin trú, heldur "trú kirkjunnar á öllum öldum."
Hvaö er "trú kirkjunnar á öllum öldum"?
Beinast liggur vió aó álita, að "trú kirkjunnar á öllum
öldum" merki hió sama og hugtakið "postulleg trú" í annarri
(og fjóróu) spurningunni. Er þá um aö ræöa samhengið í
kristinni trú, sem er aö finna meö mismunandi móti innan
hinna einstöku kirkna. I fyrstu spurningunni erum vér því
spurö, hvort vér sjáum í textanum útleggingu á vitnisburöi
Nýja testamentisins og hinnar óskiptu kristnu hefóar, sem
liggur aó baki þeirri sérstöku hefó, sem vér höfum varðveitt
i vorri kirkju jafnframt þvi sem vér erum hvött til þess að
spyrja, hvort vér gerum þaó úr hefó vorri sem efni standa
til og hvort vér viljum auóga hefð vora meó þvi aó hlusta á
spurningar annarra kirkna.
1 samræmi vió þennan skilning munum vér því ganga þannig til
verks, er vér svörum fyrstu spurningunni:
I fyrsta lagi munum vér leita eftir merkingu textans í
hverjum kafla skýrslunnar fyrir sig og meta hann í ljósi
hins sameiginlega kristna vitnisburóar í Nýja testamentinu
og hinni óskiptu kristnu hefó.
I öóru lagi munum vér ítreka atriói, sem oss finnst, aó
vanti i textann til þess aó hann geti fyllilega staóió undir
því aó kallast "tjáning á trú kirkjunnar á öllum öldum."
Svörin vió annarri og þriðju spurningunni fylgja nánast sem
ályktun af svarinu vió fyrstu spurningunni og munum vér geta
þeirra sérstaklega.
Svar vort viö fjóróu spurningunni munum vér veita í
lokaniðurstöóu vorri.
SKÍRN
1. Að hve miklu leyti getur kirkja þín séó í þessum texta
trú kirkjunnar á öllum öldum?
Islenska kirkjan fagnar þvi, hve framsetningin um skírnina
er vel rótfest í biblíulegu myndmáli. Skírnin tengist lífi,
dauóa og upprisu Jesú frá Nasaret sem úrslitaatburóa í sögu
manna. Líf, dauói og upprisa Jesú marka nýtt upphaf í sam-
skiptum Guðs og manna, stofnun nýs sáttmála og fyrir skirn-
ina gerast menn aóilar aó þessum nýja sáttmála. Bæöi oró og
atferli skirnarathafnarinnar benda á þennan veruleika, at-
burð úr fortiðinni, sem opnar nýja sýn til framtióar.