Gerðir kirkjuþings - 01.01.1985, Side 67

60
aðeins orö og fyrirheit Krists, sem Heilagur andi geri lif-
andi og kröftug (14.gr.).
Hins vegar verður að gæta þess, aó ummæli um verkan Heilags
anda í máltíð Drottins leiði ekki til hugleiðinga í þá veru,
að Faðirinn og Sonurinn séu hinn fjarlægi Guð, en Heilagur
andi hinn sífellt nálægi Guð. Því síður mega ummælin um
ákallió til Heilags anda byggjast á hugleióingum í þá átt,
að litið sé á krossfestinguna sem fjarlægan atburó í tíma,
en Heilagur andi sé sá virki aðili, er veiti afleióingum
liðins atburðar inn í tilveru vora. Ihugun um guðsþjónustu-
arf kirkjunnar á öllum öldum færir oss sanninn um, að máltíð
Drottins sameinar tíma og eilífð. Þegar máltíó Drottins er
borin fram á degi Drottins, kemur fram, aó "tíminn er
umhverfður eilífð". Mikilvægi kross og upprisu Drottins sem
atburóar í tima og rúmi, er einmitt, að krossinn og upprisan
er eilífur atburður, sem i sífellu er settur fram til minn-
ingar hjá Guói og samtímis gefinn oss, sem neytum, til þess
að vér styrkjumst i trúnni, voninni og kærleikanum. Með því
að koma saman til máltíóar Drottins, vörpum vér allri von
vorri upp á hann, berum fram áköll vor, bænir og beiónir,
ekki í trausti til eigin veröleika, heldur í trausti til
miskunnsemi Guðs. Og hver skapar traustió, hver gerir von-
ina lifandi, hver glæóir kærleikann? Það er Heilagur andi
Guðs.
Svo sem áður sagói hefur íslenska kirkjan opið altarisborð.
Lengst af höfum vér litió svo á, aó fermingin veitti aógang
aó borði Drottins. Er reyndar nú gefin heimild fyrir þvi að
ófermd börn séu tekin til altaris með foreldrum sínum.
Limaskýrslan hefur enn veitt oss tækifæri til aó íhuga,
hvort rétt sé aó leyfa aðgang að borði Drottins á grundvelli
skírnarinnar einnar eða hvort setja eigi aldurstakmörk eóa
önnur skilyröi.
Þá er mjög gleóilegt að sjá, hversu litið er á máltíð Drott-
ins út frá heild kristnilífsins og ekki sem einangraðan at-
burð. íhersla vor hefur um langt skeiö verið fremur ein-
staklingsbundin og vér höfum horft á samfélagió nánast ein-
göngu út frá sambandi einstaklingsins viö Guð. Vér sjáum
ástæðu til þess að fagna því, hversu mjög er í Limaskýrsl-
unni talað um samfélagió á breiðum grundvelli. "Máltíð
Drottins boðar þannig það sem heimurinn á aó verða: Fórn í
bæn og lofsöng til skaparans, allsherjar samfélag i líkama
Krists, ríki réttlætis, kærleikur og friður i Heilögum anda"
(4. gr.). "1 Kristi bjóðum vér sjálf oss að lifandi og
heilagri fórn í daglegu lifi voru" (10. gr.). "Kirkjan er
hinn nýi sáttmálslýóur. I fullri djörfung og trausti
ákallar hún Heilagan anda og bióur hann um helgun og endur-
nýjun, að hann leiði hana til réttlætis, sannleika og ein-
ingar og veiti henni kraft til þess aó framkvæma ætlunarverk
sitt í heiminum" (17. gr.). "1 messunni er bæði samstaða
þeirra, sem eiga samfélag um líkama Krists og ábyrg umhyggja
kristinna manna hvers fyrir öðrum og heiminum i heild tjáð á
eindreginn hátt..." (21. gr.). "Messan birtir einmitt,
hvernig kirkjan tekur þátt í þjónustu Guðs við heiminn.
Sú þátttaka birtist daglega sem boðun fagnaðarerindisins,
þjónusta vió náungann og nærvera í heiminum í trúmennsku við
Guö" (25. gr.).