Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2005, Blaðsíða 192

HOMIK. BHABHA
an staðhæfir að hún leggi til framkvæmdarinnar. Þetta óhóflega
vald verður í rauninni að sýna, og á sama tíma má það ekki eiga
neitt að þakka þeirri hreyfingu sem gerir það sýnilegt... Til að
vera trú frnynd sinni verður reglan að vera skilin frá öllum
þeim spumingum sem snúast um uppruna hennar; þar með
stendur hún fyrir utan þær framkvæmdir sem hún stjómar ...
Aðeins húsbóndavaldið leyfir að þversögnin sé dulin en hús-
bóndinn sjálfur er líka viðfang sýningarinnar, hann er sýndur
sem eigandi þekldngar sem fylgir reglunni og leyfir því þver-
sögninni að birtast í gegnttm sjálfan sig.
Sú hugmyndafræðilega orðræða sem við erum að skoða hef-
ur engan öryggistæntil. Hún verður berskjölduð þegar rernt er
að gera sýnilegan þann stað þar sem hin félagslegu tengsl gætu
verið hugsanleg (bæði hugsanleg og gerleg) vegna þess að hún
getur illa skilgreint þennan stað án þess að láta óvissueðli hans
koma í ljós, án þess að dæma sjálfa sig til að renna frá einum
stað til annars, án þess að gera þannig greinilegan óstöðugleik-
ann í skipulaginu sem hún á að gera að undirstöðu ... [Hið
hugmyndafræðilega] verkefni að gera þekkinguna algilda með
óbeinum hætti og gera retmsluna einsleita með óbeinum hætti
gæti mistekist þegar horfst er í augu Hð þá óbærilegu eldraun
þegar vissan hrymur, þegar orðræðuframsetningar flökta og
vegna þess sem gerist þegar sjálfið klofnar.24
Hvemig eigum við að skilja „kloftúng“ þjóðarsjálfsins? Hvernig getum
við tjáð menningarmismuninn í þessu hugmtmdafræðilega flökti sem
þjóðernisorðræðan er einnig hluti af og rennur á tvfbentan hátt frá einm
stöðu ffamsagnar til annarrar? Hver em þau lífsform sem berjast Hð að
verða sýnileg í þessum óstýriláta „tfrna“ þjóðarmenningarinnar, sem
Bakhtin yfirstígur í lestri sínum á Goethe, sem Gellner tengir við shtrur
og búta hversdagshfsins, sem Said lýsir sem „óraðbundinni orkunni sem
býr í huglægninni og sögulegri minningu“ og sem Lefort lýsir sem óbil-
gjarnri táknhreyfingu sem bæði býr til hina óhóflegu frnynd valdsins og
rænir það vissunni og stöðugleika miðjunnar eða fullnaðarins. Hver geta
verið menningarleg og pólitísk áhrif skilanna sem þjóðin stendur á, nú-
24 C. Lefort, The Political Forms of Modeni Society, Cambridge: Cambridge University
Press, 1986, bls. 212-14.