Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2005, Blaðsíða 220
HOA-n K. BHABHA
ar, og horfði stjörfum augum fram á ömurlega framtíð“.65 Úr ahmðjaðri
frásögn Rósu Diamond „án þess að vera með neitt einusinnivar" verður
Gibreel - hversu geðveikislegt sem það er - lögmáhð um hefhd endur-
tekningarinnar:
Þessir máttlausu Englendingar! - Voru þeir ekki dauðhræddir
um að saga þeirra gengi aftur og færi að ofsækja þá? - „Hinn
innfæddi er kágaður einstaklingur sem dreymir stöðugt um það
að verða harðstjóri“ (Fanon) ... Hann skyldi gera þetta að nýju
landi. Hann var Erkiengillinn, Gibreel. - Og ég erkominn aftur.66
Ef ffásögn Rósu segir okkur að minning þjóðarinnar sé ætíð staður blend-
ingssagna og ffásagna sem færst hafa úr stað, þá kennir Gibreel, farand-
maðurinn sem kemur ffam hefiidum, okkur að tvíbendnin sé falin í menn-
ingarmismun. Það er tjáningin í gegnum ósamhkjanleikann sem mótar
allar ffásagnir um samsömun og allar menningarlegar þýðingarathafnir.
Það hvarflaði að honum núna að hann væri að eififu bmtdimi
andstæðingnum, þeir héldu hvor utan um annan, munn við
munn, höfuð við rass ... Það er nóg komið af þessari tvíræðni
sem England fæddi af sér, þessu biblíu-satamska rugli ... Kór-
an 18:50, þama stóð það skýrum stöfum ... Miklu nytsamlegri,
jarðbundnari, skiljanlegri ... Iblis/Shaitan sem stóð íýrir
myrkrið, Gibreel finir ljósið ... O viðsjámerðust, djöfullegust
borga ... Tja, vandinn við Englendinga var, var - I einu orði
sagt, tilkynnti Gibreel alvarlegur í bragði, þetta náttúrulegasta
merki um mismunandi menningu ... Vandinn við Englendinga
var ... í einu orði sagt ... veðrið hjáþeim 6
Veðrið á Englandi
Að ljúka þessu á veðrinu á Englandi er að draga fram, í sjónhendingu,
það tákn þjóðlegs mismunar sem er hvað bretnilegast og sínálægast. Það
kallar fram minningar um hina „djúpu“ þjóð, mótaðar í h\dtan kalkstein;
vatteraðar ábreiður, vindasamar heiðar, friðsæla bæi með kirkjuturnum
6:1 Sami, bls. 320 (Sönguar Sataiis, bls. 311).
66 Sami, bls. 353 (Sötigvar Satajis, bls. 341).
67 Sami, bls. 354. Éghef breytt þessum texta dáb'tið til að fella hann betur að samheng-
inu í málsgrein minni. (Sönguar Satans, bls. 342-3).