Skírnir - 01.01.1960, Blaðsíða 118
116
Sigurjón Einarsson
Skírnir
slíkar skoðanir, eins og fram komu í honum, hafa að sjálf-
sögðu verið þymir í augum Ara og manna hans.
Og ef til vill á séra Ólafur við Jón lærða eða að minnsta
kosti einhverja, sem litið hafa líkum augum og hann á vígin,
þegar hann segir:
En ef að fyndist einn eða tveir,
sem yrðu að sliku kynntir,
að óþjóð spænskra elskuðu þeir,
en ekki um föðurland sinnti,
lítt það frómum lynti.
Fuglinn sá væri flestum leiður,
sem forsmá vildi sjálfs sin hreiður,
og öðru ynnti.1)
Og það er ekki að efa, að séra Ölafi hefir verið ljúft að yrkja
um atburð þennan og gera hróður fóstbróður síns, Ara, sem
mestan.
Og Spönsku vísur hafa mikla þýðingu fyrir sögu víganna.
Auk þess, sem þær eru byggðar á opinbemm skilríkjum,
sýna þær einnig, hvernig þorri Vestfirðinga, að minnsta kosti
Ari lögmaður og flokkur hans, leit á þessi mál.
Sem kunnugt er dregur Jón lærði heldur taum Spánverja,
en séra Ólafur tekur í hinn strenginn og níðir þá niður fyrir
allar hellur. Hann gerir sem mest úr gripdeildum þeirra og
illverkum og lætur einn dóm yfir þá ganga.
Það má, ef til vill, segja, að hann sé hlutdrægari en Jón
lærði, en þar sem þessi tvö heimildarrit em samin í svo ólík-
um anda, fylla þau hvort annað upp og það því fremur, sem
kvæðið getur um ýmsa atburði, sem ekki eru nefndir í þætti
Jóns.
Frásögnin í kvæðinu er ógreinilegri en í þættinum, svo sem
við er að búast, þar sem það er miklu styttra. Það er ekki
óliklegt, að ýmsu, sem Jón segir frá, hafi verið sleppt í skýrsl-
unni til Alþingis, og er þess þá heldur ekki getið í drápunni,
þar sem séra Ölafur yrkir kvæði sitt eftir henni.
Og þegar þessar tvær heimildir eru lesnar saman, er sagan
!) fB. 70,4to, bls. 102.