Skírnir - 01.01.1969, Blaðsíða 137

SKÍRNIR
DANTE Á ÍSLENZKU
131
dui.“ („Og foreldrar mínir voru Langbarðar, / báðar ættir frá
Mantúu.“)
Ljóðlína 74: Það er sennilega ekki út í hött, að Virgill lýsir syni
Anchisesar sem „giusto“ (,,réttlátum“), þótt Guðmundur sleppi því.
Ljóðlína 75: „þá Trója féll og rúðist gæfu og gengi.“ - Dante seg-
ir: „Poiché il superbo Ilion fu combusto.“ („Eftir að hin dramb-
sama Trója hafði verið brennd.“)
Ljóðlínur 76-77: „En hver ert þú, er flýrð sem fældur héri / að
fylgsnum harms og dauða.“ Dante er ekki með neina fælda héra:
„Ma tu perché ritorni a tanta noia?“ („En hvers vegna hverfur þú
aftur til slíkra harma.“)
Ljóðlína 78: „ ... þar sem gleðin eilíf greri.“ - Dante lýsir fjall-
inu sem „principio e cagion di tutta gioia“ („upphafi og ástæðu allr-
ar gleði“).
Ljóðlínur 79-81: „ ... þá ert þú Virgill, orðsins ódauðlegi / ást-
mögur fyrr og síð, ég mælti í hljóði, / að handan kominn langt um
leynda vegi.“ Dante segir: „Or se’ tu quel Virgilio, e quella fonte /
Che spande di parlar si largo fiume?“ / Risposi lui con vergognosa
fronte.“ („ „Ert þú sá Virgill og sú uppspretta, sem úr rennur slíkur
breiður straumur orða?“ svaraði ég með blygðunarsvip.“)
Ljóðlína 87: „ ... lát mig hjá þér frelsun finna.“ Þetta stendur
ekki hjá Dante, þar sem Virgill er aðeins beðinn þessarar bónar:
„Aiutami da lei.“ („Forðaðu mér frá henni.“)
Ljóðlína 89: „og þrengir minni sál með óttans kvölum.“ Lýsing
Dantes er meira lifandi: „mi fa tremar le vene e i polsi.“ („Það kem-
ur öllum æðunum til að titra.“)
Ljóðlína 90: „ ... frá brautum þeim, er hjartað heitast þráir.“
Þetta stendur hvergi hjá Dante.
Ljóðlína 92: Guðmundur þýðir ekki eftirfarandi orð: „poi che
lagrimar mi vide.“ („Svo þegar hann sá mig gráta.“)
Ljóðlína 93: „ ... upp að fjallsins sólarsölum.“ Þetta er ekki hjá
Dante. Virgill segir bara: „A te convien tenere altro viaggio ... Se
vuoi campar d’esto loco selvaggio.“ („Þú verður að fara aðra ferð
... ef þig langar til að komast burt frá þessum eyðilega stað.“)
Ljóðlína 94: „ ... sem þinn fót á flótta neyðir.“ Dante segir: „per
la qual tu gride“ („hvers vegna þú hrópar“).