Skírnir - 01.01.1969, Síða 191
SKÍRNIR
ÞINGVALIAFUNDUR 1888
185
Magnús Helgason kvað þeim mun nauðsynlegra að lýsa afstöðu
Árnesinga, sem þingmenn þeirra hefðu báðir greitt atkvæði gegn
stj órnarskrárfrumvarpinu á síðasta þingi. Játaði, að þingmálafundur
í Árnessýslu vorið 1887 hefði gefið þeim nokkura ástæðu til að
greiða þannig atkvæði, en kvað fundinn hafa verið fámennan og
annað hitt, að ekki hefði verið tekið fram, hvernig fara ætti að, ef
ávarpið gengi ekki fram á þingi. Sagði, að margir hefðu orðið gram-
ir, þegar fréttist um atkvæði þingmanna kjördæmisins á þingi, vitn-
aði til atkvæðagreiðslu á kjörfundi Árnesinga til Þingvallafundar-
ins og sagði, að nú sæist ljóst, hver væri vilji almennings í stjórnar-
skrármálinu.
Jón Jakobsson hóf mál sitt á því, að hann væri kosinn fulltrúi úr
sýslu, sem ætti minnihlutamann á þingi. Árinu áður hefðu skoðanir
um stjórnarskrármálið verið nokkuð skiptar í Skagafjarðarsýslu,
mest vegna vonds árferðis, er dregið liefði nokkuð úr áhuga manna.
Nú væri allur þorri Skagfirðinga einhuga um, að nauðsyn bæri til
að endurskoða stjórnarskrána, og um það hafi allir verið sammála
á kjörmannafundi Skagfirðinga á Sauðárkróki 10. júlí. Sagði, að
skoðanir hefðu orðið nokkuð deildar um aðferðina, en niðurstaðan
hefði þó orðið sú, að meirihlutinn vildi halda málinu fast fram á
næsta þingi, þó að af því leiddi aukaþing, og teldi afdrif19 málsins
á síðasta þingi mjög óheppileg. Rakti samþykktir fundarins, en lagði
mesta áherzlu á það, sem hann samþykkti til vara. Ræðumaðux
kvaðst geta lýst yfir þvi, að í Skagafirði teldu menn almennt fram-
komu fyrra þingmanns kj ördæmisins, Ólafs Briem, hina einu réttu
að vera með stj órnarskrármálinu, en ekki á móti eins og annar þing-
maður Skagfirðinga, Friðrik Stefánsson, var.
Friðbjörn Steinsson kvað þingmenn Eyfirðinga vera skörunga
þingsins, og því þyrfti ekki að tala um framkomu þeirra á þingi, en
sagðist aðeins ætla að tala um skoðun kjósenda sinna. Hann kvað
það öllum kunnugt, að í Eyjafjarðarsýslu hefði komið fram minni-
hluti, sem töluvert bæri á, enda væru í þeim flokki kraftmenn, vel
launaðir embættismenn, sem ævinlega gætu látið nokkuð á sér bera,
ef þeir vildu. En hann kvaðst verða að segja það, að þessir menn
stæðu hér um bil einmana, vitnaði um þetta til alþingiskosninganna
1886 og kosninga til Þingvallafundar nú, sem hann taldi mikla þátt-
töku hafa verið í. Að vísu hefði enginn komið á kjörfund úr Ólafs-