Skírnir - 01.01.1969, Page 244
238
RITDÓMAR
SKÍRNIR
bóginn kyeður svo mjög að hroðvirkni og meinlokum, að traust það, sem les-
andi verður að geta borið til höfundar til þess að auðgast af riti hans, veikist
framar en skyldi.
í engu landi nema Noregi - utan íslands og Færeyja - er ástundun fornís-
lenzku - eða gamalnorsku - óaðskiljanlegur hluti móðurmálsnáms á háskóla-
stigi. Norðmönnum hvílir því ábyrgð á herðum, en fleira sem birzt hefur þar
í landi en bók Tveitane virðist benda til þess að frændur vorir séu sumir
sjálfum sér helzti nógir í gamalnorsku sinni. Flestir aðrir erlendir menn, sem
við íslenzk fræði sýsla, hafa komizt aS raun um að ekki sé einhlítt að nema
norrænt mál af fræðibókum einum, heldur sé ráðlegt að auka málskyn sitt
með kynnum af lifandi íslenzku.
Það hlýtur að vekja nokkurn óhug, að rit Tveitane skuli hafa verið tekið til
birtingar, eins og það er, í árbók Björgvinjarháskóla, talið maklegt til doktors-
vamar og loks gagnrýnt án þess að lærdómshjúpnum hafi verið svipt ofan af
frumgöllum þess og fallvöltum grundvelli.
Stefán Karlsson.
MEDIAEVAL SCANDINAVIA
A journal devoted to the study of mediaeval civilization in
Scandinavia and Iceland. 1, 1968
Ritstjóri: Hans Bekker-Nielsen
Odense University Press. Odense 1968
HÉr er á ferðinni nýtt tímarit „helgað rannsóknum miðaldamenningar í Skand-
inavíu og á íslandi" eins og tilgreint er í yfirskrift. Tímaritið ber ljóst vitni um
metnað útgefandans að hafa þaS alþjóðlegt í sniðum og afla því alþjóðlegrar
útbreiðslu og fylgis hvar í heimi sem menn leggja stund á eitthvert svið NorS-
urlandamenningar og sögu hennar. Kemur þetta glöggt fram bæði í efnisvali
og hinu, að ákveðið er að ritið skuli ritað á ensku að mestu leyti. Ritstjórinn
heldur því fram í formálsorðum sínum, að ritið muni ekki verða keppinautur
annarra tímarita, sem eldri eru í hettunni, heldur miklu fremur gagnleg viðbót;
í fyrsta lagi vegna hins víða efnissviðs, sem því er kjörið, og í öðru lagi vegna
hinnar alþjóðlegu stefnu. I því sambandi má geta þess, að Mediaeval Scandina-
via stefnir að því að koma að gagni háskólamönnum utan Norðurlanda, sem
stunda kennslu á einhverju sviði Norðurlandamenningar, með því að stofna til
umræðna um vandamál þeirra. Hér í fyrsta bindi reifa þannig ekki færri en
17 háskólamenn vandamálið: Islenzkur eða endurgerður framburður fornís-
lenzku og fomnorsku? Háskólanám og rannsóknir í ýmsum NorðurlandafræS-
um eru nú stunduð við fleiri háskóla um víða veröld en nokkru sinni fyrr, og
fer þeim jafnt og þétt fjölgandi. ÞaS er því lofs vert, að hið nýja tímarit hyggst