Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Page 36

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Page 36
hafi verið að ógna fólki og ala á ótta þess.26 Þegar vel er að gáð og textar eru lesnir í samhengi þá er ljóst að séra Jón og hefð sú sem hann stendur í vildi ekki ógna fólki. Tilgangurinn var annar og umfram allt sá að hugga fólk. Ef það er Guð sem stendur að baki atburðum og stjómar þeim, þá er það ekki djöfullinn, eyðandinn, óvinur Guðs sem ræður. Þegar fólk stendur andspæn- is ógn, er það nærtæk ályktun að ógnin stafi af reiði Guðs. Séra Jón leitað- ist við að hvetja fólk í slíkum aðstæðum til að treysta elsku Guðs, treysta hjálp hans. Ef fólk treystir því, þá nær það að stilla huga sinn, nær það að hugsa rökrænt og leitast við að finna bjargráð. Jafnframt átti fólk að geta í von horft á bak ástvinum sem ekki lifðu af harðindin, ekki af því að þeir væru verri en aðrir heldur af því að Guð vildi taka þá til sín. Örvæntingin er versti óvinurinn og verkfæri djöfulsins. Ef fólk gefst upp, örvæntir, þá set- ur það sig undan valdi Guðs og undir vald óvinar hans. Allt er komið undir því að treysta Guði, vita sig öruggan í hendi hans og vera viss um að Guð vilji bjarga. Þessi áhersla á trúna sem traust og á hjálpræðisvissuna var höfuðatriði í guðfræði Lúthers og birtist m.a. mjög skýrt í Fræðunum minni sem fólki var skylt að kunna. I skýringunni á sjöttu bæn Faðir vors segir t.d.: Sjötta bœn: Og eigi leið þú oss í freistni. Hvað er það? Svar: Guð freistar að sönnu einskis manns, en vér biðjum í þessari bæn, að Guð vilji vemda oss og varðveita, svo að djöfullinn, heimur- inn og hold vort svíki oss eigi né tæli til vantrúar, örvœntingar og annarrar stórrar svívirðingar og lasta og vér fáum, þótt vér freistumst af þessu, að lyktum unnið sigur og sigri haldið.21 Vantrú og örvænting eru höfuðsyndirnar og þær verstu freistingar sem mað- ur getur orðið fyrir. Sömu áherslu er að finna í í 16. Passíusálmi, um iðrun Júdasar, þar sem Hallgrímur heldur því einmitt fram að helsta synd Júdasar hafi verið örvæntingin: En hvað framleiddi hann illa áður lífemið sitt, þessi þó var hans villa verri en allt annað hitt, að hann örvænting með sál og líf setti í vanda. 26 Þetta er vel rakið í Sigurjón Ámi Eyjólfsson 1997. 27 Marteinn Lúther 1993, s. 30. 34
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.