Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Side 64

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Side 64
nema góðum vinum. Hann var „frábært skáld en ekki rithöfundur,“ segir Laxness. Aðalbjörg ól önn fyrir Jóhanni og sá til þess að hann kæmist út í heim til að menntast og verða skáld. Hún yfirgaf hann - að mati þess sem þetta ritar - í þann mund sem hann varð skáld, skáldið sem saknaði. En hvers vegna yfirgaf Aðalbjörg Jóhann á Akureyri vorið 1917? Var hún að flýja hann? Hvaða erindi átti hún til Reykjavíkur? Hún hafði fengið nýjan skjólstæðing sem þurfti á henni að halda. Það var Haraldur Níelsson sem þá var niðurbrotinn maður og sárþjáður af þunglyndi. Hann hafði misst lífslöngunina og var hættur að prédika. Arið 1915 hafði hann misst eigin- konu sína Bergljótu eftir langvinn veikindi. Ekki nóg með það heldur hafði slitnað upp úr trúlofun hans og glæsilegrar stúlku, Guðrúnar Tómasdóttur hjúkrunakonu. Af bréfi sem Aðalbjörg skrifaði Haraldi í febrúar árið 1917 má ráða að þau hafi hittst sumarið 1916 og þá rætt um spíritisma almennt og um dul- rænar gáfur Aðalbjargar. Aðalbjörg dáði Harald eins og margir aðrir og hef- ur hún tekið það mjög nærri sér að hann skyldi missa heilsuna og verða að hætta að prédika og koma fram fyrir hönd málstaðar spíritista og frjáls- lyndrar guðfræði. Hún skrifar Haraldi 19. febrúar 1917, þar sem hún segir að hún og vinafólk hennar á Akureyri hafi óskað þess við biskupaskiptin 1916 að hann yrði biskup: „Þá hefðum við þó vonandi fengið einhvem nýj- an anda í okkar sofandi kirkjulíf.“ Veturinn 1917-1918 gekkst hún fyrir því að safnað var undirskriftum á Akureyri undir áskorun til Haralds um að koma til Akureyrar sumarið 1918 til að halda fyrirlestra. Var hún honum innan handar að velja viðeigandi efni þessara fyrirlestra. En í ferðinni suður vorið 1917 hitti Aðalbjörg Harald og það var fyrir til- stilli sameiginlegs vinar, Ludvigs Kaabers, að leiðir þeirra lágu saman. Ludvig Kaaber hefur haft miklar áhyggjur af vanheilsu þessa vinar síns. Hann saknar þess að fá ekki að hlusta á prédikanir hans í Fríkirkjunni og ótt- ast jafnvel að Haraldur verði aldrei fær um að prédika aftur af sama sann- færingarkrafti og áður. Ludvig þekkti Aðalbjörgu injög vel og hefur vitað af köllun hennar og hæfileikum til að hjálpa öðrum. Og vonir Kaabers rætast. Aðalbjörg tekur ástfóstri við Harald og lítur á það sem köllun sína að hlúa að honum og byggja hann upp. Áður en Haraldur og Aðalbjörg skilja sumarið 1917 komu þau sér sam- an um að hafa með sér náið andlegt samband sem brúi landfræðilegt bil milli Akureyrar og Reykjavíkur. í hugleiðslu ætlar Aðalbjörg að virkja lækningamátt úr öðrum heimi og senda hann til Haralds. Á fimmtudags- kvöldum eru sérstakir fundir guðspekinga á Akureyri þar sem hugsað er til Haralds og beðið fyrir honum og Aðalbjörg segir að krafturinn sé mjög mik- 62
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.