Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Side 91

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Side 91
Raunar finnst mér staðhæfingin um að útlagamir, sem þama vom saman koinnir, hafi haft meðferðis hljóðfæri vera sterk vísbending um að þeir hafi verið komnir saman til helgihalds. En háð Babýlóníumanna hefur orðið þess valdandi að þeir hafa hengt hljóðfærin upp í tré enda ætluðu Babýlóníu- menn þeim að flytja gleðiljóð í háðungarskyni þegar tilgangur þeirra sjálfra hefur verið allur annar: það er að harma hlustkipti Jerúsalem, að gráta örlög hennar í ‘kúltískri’ merkingu. v. 3 Syngið oss Síonarkvœði í þessum texta er að finna rökstuðning Kraus fyrir því að tala megi um Sí- onarljóðin sem sérstakan flokk. Hann gerir það að skilyrði að heiti flokk- anna sé að finna í Gamla testamentinu sjálfu. Tæpast er hér aðeins átt við þá sálma sem við þekkjum undir nafninu Síonarljóð (S1 46,48, 76, 84, 122). Það er ósennilegt að Babýlóníumenn hafi vitað eitthvað um innihald þeirra ljóða. Hafi þeir hins vegar vitað það þá hefur falist enn meiri broddur og háð í kröfu þeirra; líkt og í spumingu heiðingjanna: „Hvar er Guð þinn?“ (S1 42:4), sbr. einnig 79:10: „Hvar er Guð þeirra?“ Þar er spurningin lögð heið- ingjum í munn og samhengið sýnir að Jerúsalem hefur verið lögð í rústir. Háðið væri þá fólgið í því að hinir herleiddu ættu nú að syngja lofsöngvana um Síon, hina ósigrandi borg sem nú var fallin og hafði þar með ekki reynst ósigrandi! Eins og Weiser bendir á þá snertir háðið þannig ekki aðeins hina herleiddu sjálfa heldur ekki síður heiður Guðs þeirra.21 v. 4. Hvernig œttum vér að syngja Drottins Ijóð í öðru landi? Hér er á ferðinni sú hugsun að Guð verði aðeins lofaður í sínu eigin landi. Sú hugsun er ekki bara einskorðuð við Síonar-guðfræðina svokölluðu. Það sjáum við í í frásögninni af Sýrlendingnum Naaman í 2Kon 5:15: „Nú veit ég að enginn Guð er til í neinu landi nema í ísrael.“ v. 5 þá visni mín hœgri hönd Frummerking hebresku sagnarinnar er að „gleyma" en ekki kemur fram hverju hin hægri hönd á að gleyma. Fræðimenn hafa því leitað annarra skýr- inga og sú sennilegasta hefur fengið stuðning af úgarítískum textum sem 21 A. Weiser 1971, s. 795. 89
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.