Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Síða 136

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Síða 136
um skili sér út í samfélagið og móti heimsmyndina. í litúrgíunni verða lík- ingarnar raunverulegar og táknin lifna við. Samkoman á sunnudögum stað- setur söfnuðinn í tíma og rúmi sem litúrgían gefur ákveðið inntak og stefnu. Kristur fæddist í þennan heim og söfnuðurinn er ábyrgur gagnvart Guði hér í heiminum og aldrei í einhverjum óskilgreindum sértækum tíma og rúmi. Helgihaldið tekur mið af gangi himintunglana en það er vilji Guðs sem markar stefnuna. Tákn og goðsögur sem víða má finna stað í trúarbrögðum heims eru afbyggð og endurbyggð vegna þess einstaka atburðar að Guð birtist í heiminum sem maður - konungur, en samt þjónn, dómari sem ekki dæmdi. I litúrgíunni brýtur góður og skapandi kraftur Guðs sér leið í gegn- um öll hagsmunasamtök og heimskerfi þar sem þau hafa stirðnað í sjálf- hverfri þjónustu sinni. Höfundur fjallar á afar sannfærandi hátt um þá náttúrusiðfræði sem felst í heilagri máltíð við borðið. Sakramentið er raunveruleg máltíð sem fólk kemur saman til að taka þátt í og nærast af. Um leið og við þökkum fyrir matinn biðjum við þess að enginn þurfi að svelta. Hann mælir með því að nýbakað brauð sé haft á altarisborðinu. Allir eru velkomnir, en þeir sem þiggja skoði sinn innri mann og sættist við náunga sinn áður. Vitund ein- staklingsins skírist í samfélaginu. Andinn gefur trúna og þrekið til sjálfs- gagnrýni og aga. Þeir sem koma taki með sér svo að það sé nóg til handa öllum og fari ineð með það sem eftir er til þeirra sem ekki gátu komið. Brauðið, vínið og vatnið eru ekki aðeins tákn heldur veruleiki - raunveru- legt efni - hin góða sköpun Guðs sem viðheldur lífinu og endumærir ekki bara andann heldur einnig líkamann. Litúrgían tekur alltaf efnið og lík- amann með í reikninginn og þetta minnir okkur á að við sem borðum brauð- ið eigum að fara út í náttúruna og út á akurinn og huga að uppskerunni og bjarga henni. í hvert skipti sem kristinn maður tekur þátt í þessari athöfn er skaparinn að minna hann á mikilvægi þess að vemda umhverfið og nýta náttúruauðlyndir á skynsamlegan hátt og hann bendir okkur sömuleiðs á að neysla okkar má ekki skaða aðra. Litúrgían á sér alltaf stað í ákveðnu menningarlegu og félagslegu sam- hengi en það takmarkar hvorki áhrif hennar né gildi. Hún miðar allt við Krist og þess vegna er hið óvænta á næsta leiti, ríkjandi ástand er alltaf til endurskoðunar þar sem lifandi helgihald er fyrir hendi. Himnamir opnast hvenær sem er. Rödd heyrist sem segir: „Þessi er rninn elskaði sonur sem ég hef velþóknun á.“ Runninn stendur í ljósum logum en brennur ekki. Það er best að við förum úr skónum því staðurinn sem við stöndum á er heilög jörð; náttúran er ekki okkar verk, ekki okkar eign. „O smakkið og sjáið að Drottinn er góður.“ Þannig syngur safnaðarfólk- 134
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.