Tímarit Máls og menningar - 01.11.2014, Blaðsíða 50

R a g n a S i g u r ð a r d ó t t i r
50 TMM 2014 · 4
nesi snævi þakinn, fjöllin voru öll þar sem þau áttu að vera. Ég mætti engum,
líklega var of kalt.
Til móts við skátaheimilið leystist veröldin upp. Bláir blettir af himninum
höfðu fallið niður á grasið hér og hvar, litur frosinna polla endurspeglaði
blámann svo nákvæmlega að ég leyfði blekkingunni að lifa og sá fyrir mér
móana og grasið kringum gráan göngustíginn eins og málverk þar sem
málarinn hafði sett ljósbláar skellur af lit himinsins í grasið.
Loks mætti ég einhverjum, dúðuðum, svartklæddum manni með svartan
barnavagn og barn á leikskólaaldri í fjólubláum kuldagalla. Þegar ég kom
að móanum við Kasthúsatjörn höfðu þúfurnar raðað sér snyrtilega hlið við
hlið, hvert strá á sínum stað.
30.3.14
Ég fór út að heilsa vorinu, það var mildara að sjá gegnum rúðurnar en þegar
út var komið. Strekkingsvindur að austan en hálfgildings sól í gegnum
þunna skýjahulu, himininn hvítleitur. Gekk hringinn, fyrri hlutann sá ég
gegnum sólgleraugu. Lóan var ekki komin, gæsir á beit á túnum, vindurinn
bar með sér sterka sjávarlykt.
Ég mætti engum fyrr en inni í miðju hverfi á móts við golfvöllinn, eldri
manni, hvíthærðum með derhúfu í dökkbláum jakka. Hann bauð góðan
daginn hvellri röddu. Við Sviðsholt lá stóri, hvíti hundurinn fram á lappir
sínar efst í brekkunni við bæinn, eins og á teikningu eftir Halldór Pétursson
í bók eftir Stefán Jónsson.
Ég fann enga vorlykt, þó var vindurinn ekki kaldur og sólin skein, fíflar
voru byrjaðir að vaxa undir vegg og krókusar sprungnir út.
Í girðingunni við sjóinn, rétt við hesthúsin, voru nokkir hestar eins og
venjulega. Tveir þeirra klóruðu hvor öðrum á hálsinum, nugguðu snoppunni
hvor utan í annan. Aðrir tveir, annar svartur, hinn rauður, stóðu andspænis
hvor öðrum, teygðu fram snoppurnar og kysstust, létu snoppurnar snertast
dálitla stund.
Fyrir ofan okkur flugu fuglar í hóp, skiptust á um að leiða för og taka á
sig vindinn. Skömmu seinna sá ég hlaupara í grænum stuttbuxum. Svona
birtist þá vorið.
Ég beygði út að sjónum við Bakka og á göngunni meðfram sjónum sá ég
fleira fólk úti í vorinu. Þrír fullorðnir tóku myndir í þanginu í fjörunni, for­
eldrar með barn gengu um og rýndu niður í ljósan skeljasandinn.
Á móts við Kasthúsatjörn sátu tveir fullorðnir menn á grjótgarðinum,
annar með kíki, með þeim var stálpaður, ljóshærður, búlduleitur strákur.
Maðurinn með kíkinn bar hann upp að augunum og beindi honum út að
sjóndeildarhring.