Tímarit Máls og menningar - 01.11.2014, Blaðsíða 19

Tv ö fa l t l í f
TMM 2014 · 4 19
Jóhönnu Sigurðardóttur var mynduð vorið 2009, studdist hún við 34 þing­
menn. Flótti úr röðum Vg fækkaði stuðningsmönnum stjórnarinnar í 31, og
þá gekkst þú til liðs við þingflokk Vg, svo að stjórnin studdist þá aftur við
meiri hluta eða 32 þingmenn af 63. Þú hafðir líf ríkisstjórnarinnar í hendi
þinni um alllangt skeið. Sérðu eftir að hafa ekki drepið hana?
Þráinn: Ég held að ríkisstjórnin hafi setið allavega einu misseri of lengi,
kannski heilu ári, en ég sé sosum ekki eftir því að hafa ekki hætt mínum
stuðningi. Ég fór ekki inn á þing með það markmið að veita félagslega sinn­
aðri umbótastjórn náðarhöggið. Eftir á að hyggja hefði það verið greiði og
stuðningur við félagshyggju í landinu að kosið hefði verið nokkrum mán­
uðum eða jafnvel heilu ári áður en síðasta kjörtímabili lauk. Það liggur í
augum uppi þegar maður lítur um öxl, en það lá ekki í augum uppi í hita
leiksins. Þar fyrir utan er ekki rétt að álíta að ég hafi haft líf stjórnarinnar
í hendi mér. Hlutirnir eru ekki svo einfaldir. Jafnvel ráðherrar sem veiktu
stjórnina með allskonar einleik og lýðskrumi voru reiðubúnir til að verja
sinn eigin ráðherrastól hefði vantrauststillaga komið fram. Sömuleiðis voru
það hvorki hagsmunir þeirra sem voru að mynda Bjarta framtíð að kalla
fram kosningar né hagsmunir hinnar deyjandi Hreyfingar.
Þorvaldur: Ríkisstjórnin brást eigin fyrirheitum ekki aðeins í stjórnar­
skrármálinu, heldur einnig í Evrópumálinu og fiskveiðistjórnarmálinu. Það
er nýnæmi, að ríkisstjórn gefi þrjú höfuðfyrirheit og bregðist þeim öllum,
þótt hún hafi heilt kjörtímabil til að efna þau.
Þráinn: Það sem hélt ríkisstjórninni við líf var ekki aðeins minn
stuðningur heldur miklu fremur sú staðreynd að hin nýstofnuðu flokksbrot,
Hreyfingin og Björt framtíð, hikuðu við að vinna stjórninni grand og komu
jafnvel til hjálpar á ögurstundu. Trúlega töldu þessir aðilar hagstætt að sem
lengst liði þar til kosið yrði þannig að meiri tími gæfist til að skipuleggja
starfsemina og gera veiðarfærin klár í atkvæðaveiðar.
Það var þessi stuðningur hvort sem hann kom fram við atkvæðagreiðslur
eða bara lá í loftinu sem gerði það að verkum að stjórnin tórði út kjör­
tímabilið. Og þótt það hefði í sjálfu sér verið hægt að flokka það undir
líknardráp að binda endi á tilgangslaust og magnvana líf hennar þá vantar
í mig það drápseðli sem einkennir mikilmenni. Og því fór sem fór: Vinstri­
stjórn Jóhönnu og Steingríms þrotin að kröftum og södd lífdaga tórði kjör­
tímabilið á enda.
Í þau skipti sem ég vissi að ég hafði líf ríkisstjórnarinnar nokkurn veginn
í hendi mér jókst enn ógleði mín yfir umgengnisvenjum á þessum vinnustað,
Alþingi. Fólk breyttist í viðmóti við mig, síminn minn tók að hringja á
ólíklegustu tímum; ég varð skelfingu lostinn einn góðan veðurdag þegar ég
sá að frú Jóhanna brosti til mín í matsalnum, og fólk sem varla hafði virt mig
viðlits kepptist við að játa fyrir mér undir fjögur augu mikla virðingu fyrir
skoðunum mínum og fleira í þeim dúr.
Eftir að Borgarahreyfingin leystist upp var ég í nokkra mánuði óháður