Tímarit Máls og menningar - 01.11.2014, Blaðsíða 72

S i n d r i F r e y s s o n
72 TMM 2014 · 4
ómerkilega pappírs sem sögurnar voru prentaðar á til að halda verðinu niðri.
Hann lagði margar sögur til ritraðar Litteraturselskabets, sem samanstóð
yfirleitt annars af þýddum sögum, einkum frá Þýskalandi, en Meyn sótti sér
einkum innblástur til afþreyingarrita frá Englandi. Sjoppuheftin Kingsley
lávarður (Lord Kingsley) og Basil fursti (Fyrst Basil) voru á meðal fyrstu
framlaga hans til glæpasagnaformsins. Síðar meir skrifaði hann m.a. ásamt
fleirum undir dulnefninu Peter Anker sögur um hetjur á borð við Betjent
Ole Ny, Kurt Danner og Styrmand Rasmussen, en höfuðpersónur þeirra
verka voru á meðal þeirra vinsælustu sem um gátu í dönskum sjoppubók­
menntum. Einsamall skrifaði hann heftin um Hinn dularfulla herra X.
(Mystiske Mr. X), sem út komu í tugatali.
Fyrir utan glæpaheftin er helsta framlag hans til sakamálasagna í
Danmörku röð bóka í fullri lengd sem út komu undir hinum ýmsu höf­
undarnöfnum, svo sem Gustav Hardner, Harold Chester, Richard Ørn o.fl.
„Þó að glæpasögur Meyn hafi haft á sér ævintýralegan blæ á sama tíma og
harðsoðnar glæpasögur hölluðust almennt meira að rökhyggju, vísindum
og siðferðisboðskap, eru bækur hans innihaldsríkari en margar aðrar form­
úlubækur greinarinnar,“27 segir Steffensen.
Meyn fékkst líka við blaðamennsku áður en hann sneri sér alfarið að
skáldsagnagerð. Hann skrifaði hundruð greina í hin og þessi dagblöð,
aðallega um vísindaleg efni sniðin að áhuga almennings. Sá efnisflokkur
setti líka svip sinn á þann hluta höfundarverksins sem Meyn taldi sjálfur
veigamestan, þ.e. dýrabækur hans. Dýrabækurnar voru skáldskapur en
byggðust á viðurkenndum rannsóknum á háttum dýra og Meyn kannaði vel
fyrirliggjandi heimildir. Auk þess að koma út í Danmörku og Svíþjóð voru
dýrabækur hans útgefnar í Noregi og Finnlandi og einhver hluti þeirra kom
út í þýskumælandi löndum. Hann skapaði sér nokkurn orðstír í Þýskalandi
og var boðið þangað til að halda fyrirlestra. Dönsk börn sem hesthúsuðu
barnabækur í gríð og erg á fyrri helmingi 20. aldar hafa nær örugglega flest
komist í tæri við verk Meyn, þó að vera kunni að höfundarnafnið hafi t.d.
verið Anne Lykke eða Christel Marner, sem voru á meðal hliðarsjálfa hans
þegar hann skrifaði stúlknabækur, eða t.d. Charles Bristol, Erik Juul eða Kai
Lynres, þegar hann skrifaði fyrir stráka.28
Hann sendi frá sér urmul slíkra bóka árin eftir stríð, enda sérstaklega
tekjuþurfi af óskemmtilegum ástæðum sem greint verður frá hér á eftir.
Drengjabækurnar voru í fyrirrúmi, oftlega blanda af ævintýrum og fantasíu,
jafnvel með minnum úr vísindaskáldskap; kokteill sem höfðar gjarnan til
stálpaðra stráka áður en þeir fá hvolpavit og lengur hjá sumum. Frásagnar­
gleðin var við stýrishjólið en tæknileg nákvæmni geymd í skottinu. Gagn­
rýnendur – ef þeim þóknaðist yfirleitt að fjalla um bækur Meyn – sýndu
bókum hans vanalega dómhörku með einni undantekningu, þ.e. þeir litu
barnabækur hans jákvæðum augum.