Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.2018, Blaðsíða 24

Tímarit Máls og menningar - 01.09.2018, Blaðsíða 24
Á s d í s R . M a g n ú s d ó t t i r 24 TMM 2018 · 3 Verkið er algerlega sviplaust og svo innantómt að jafnvel hugrakkasti lesandi gefst upp. Þessi endurútgáfa sýnir þó að þessi tegund bóka á sinn lesendahóp; það er vegna þess að til er svo mikið af iðjuleysingjum sem hafa ekki hugmynd um hvernig þeir eiga að drepa tímann.16 Þess má geta að í formála verksins virðist höfundurinn sjá fyrir viðbrögð af þessu tagi, biðst afsökunar á verki sínu sem sé aðeins hégómleg skáldsaga sem hafi verið skrifuð í flýti án þess að vandað væri til verka enda sé hún ekki rithöfundur að atvinnu; fólk ráði því hins vegar sjálft hvort það lesi bókina eða ekki.17 Í sögunni um Fríðu og Dýrið segir frá kaupmanni, föður sex pilta og sex stúlkna, sem missir allar eigur sínar og neyðist til að flytja úr borginni upp í sveit. Fríða er yngst dætranna, og sú eina sem sættir sig við breytinguna á kjörum þeirra. Hún er líka sú fallegasta og sú blíðasta. Þegar faðirinn spyr hvað hann eigi að færa systrunum úr kaupstaðnum vill hún bara eina rós. Á ferðalaginu leitar kaupmaðurinn skjóls í glæsilegri höll og tekur þar rós til að færa dóttur sinni. Þá birtist Dýrið, húsbóndi hallarinnar, og krefst þess að fá eina dóttur hans að launum fyrir rósina.18 Hún verði að koma af fúsum og frjálsum vilja, og ef hann komi einn þá muni hann deyja. Fríða býðst til að fara og í höllinni uppgötvar hún bæði mikla undraveröld og svo Dýrið sem hún er fyrst dauðhrædd við en kynnist smátt og smátt. Á hverju kvöldi kemur Dýrið, spjallar við hana og spyr að lokum hvort hún vilji að það sofi hjá henni. Alltaf segir Fríða nei. Í draumum sínum hittir Fríða reglulega ungan prins, sem hún verður ástfangin af. Hún fær að heimsækja fjölskyldu sína og þegar hún kemur aftur, aðeins seinna en um var talað, er Dýrið nær dauða en lífi. Hún áttar sig á því að Dýrinu þykir vænt um hana og samþykkir að leyfa því að sofa hjá sér. Næsta morgun sér Fríða að Dýrið hefur breyst í ungan og myndarlegan mann sem er auk þess nauðalíkur draumaprinsinum! Allt í einu birtast drottning og álfkona í höllinni og benda á að Fríða sé ekki af nægilega góðum ættum til þess að giftast prinsinum. En þá kemur fram í langri frásögn að Fríða sé í raun konungsdóttir og álfkona og þau megi því giftast. Þá heldur lesandinn að sagan sé búin, en Mme de Villeneuve heldur áfram og nú er það prinsinn sem segir sögu sína. Í ljós kemur að grimm örlög Dýrsins má rekja til gamallar og ljótrar álfkonu sem hafði séð um uppeldi hans í fjarveru móður hans, en svo orðið hrifin af þessum hálfgerða fóstur- syni og orðið fyrir sárum vonbrigðum þegar hann hafnaði henni. Þá lagði hún á hann þá bölvun að breytast í dýr og ekki nóg með það, heldur átti hann líka að þykjast vera heimskur. Álögunum létti ekki fyrr en ung stúlka elskaði hann af fúsum vilja í þessari afskræmdu mynd. Saga Mme de Villeneuve er líkari skáldsögu en ævintýri; hún er 120 þétt- skrifaðar blaðsíður í nýlegri útgáfu verksins og það er ekkert til sparað í lýsingum á öllum aðstæðum og umhverfi. Salarkynnum hallarinnar er lýst í löngu máli og það á einnig við um sögupersónurnar, tilfinningar þeirra, hugsanir og drauma, einkum þegar Fríða á í hlut. Mme de Villeneuve dregur TMM_3_2018.indd 24 23.8.2018 14:19
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.