Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.2018, Blaðsíða 19

Tímarit Máls og menningar - 01.09.2018, Blaðsíða 19
S k r í m s l i ð o g k a k ó b o l l i n n TMM 2018 · 3 19 komu út í Evrópu voru ævintýri meðal þeirra verka sem þar voru birt. Það var einmitt í bók fyrir börn sem sú saga af Fríðu og Dýrinu sem við þekkjum hvað best í dag var gefin út þegar hin franska Madame Jeanne-Marie Leprince de Beaumont, barnakennari í Lundúnum, birti ævintýrið í bók sem ætluð var ungum nemendum hennar. Þótt Madame Leprince de Beaumont væri ekki höfundur verksins sem hún varð frægust fyrir er það henni að þakka að sagan varð eins vinsæl og raun ber vitni. Beaumont fékk söguna að láni hjá annarri franskri konu sem er lítt þekkt í dag þrátt fyrir mikil afköst í bókmennta- heimi Parísar á 18. öld.2 Konur voru áberandi í frönsku bókmenntalífi á 17. og 18. öld, þegar samkvæmis- og menningarlífið blómstraði sem aldrei fyrr við hirðir og í heimahúsum í París, Versölum og víðar. Salónar voru samkomustaðir yfir- stéttarinnar og þá var að finna í híbýlum heldri borgara. Þar hittist fólk sér til skemmtunar, til að sýna sig og sjá aðra, vera á réttum stað á réttum tíma, í réttum félagsskap. Vinsælustu salónunum var stjórnað af konum sem tóku á móti gestum sínum, vinkonum og vinum, menntamönnum, listamönnum og rithöfundum sem lásu verk sín – ljóð, leikrit, sögur og ævintýri – fyrir við- stadda. Síðast en ekki síst stytti fólk sér stundir við skrif og samkvæmisleiki af ýmsu tagi, svo sem mannlýsingar, kveðskap, bréfaskriftir og sögugerð. Í bréfum frá 1677 má finna frásagnir af því hvernig konum við hirðina í Ver- sölum var skemmt með upplestri ævintýra, og rétt fyrir aldamótin má lesa hvernig sögurnar ganga í þessum góða félagsskap: „Það var farið að segja sögur og það var ómögulegt að halda ekki áfram. Að lokum kom röðin að mér og ég varð að segja sögu líka.“3 Það er því af mörgu að taka þegar litið er á bókmenntaflóruna sem tengdist þessu umhverfi á einn eða annan hátt, en eitt af því nýstárlegasta sem sett var á blað á þessum tíma voru ævintýrin sem farið var að semja undir lok 17. aldar.4 Ævintýri voru sannarlega ekki ný af nálinni, því skrímslum, álfkonum og ýmsum þjóðsagna- og ævintýraminnum bregður víða fyrir í frönskum bókmenntum miðalda. Þær sögur þóttu ekki merkilegar eftir endurreisnina þegar flestir rithöfundar kusu frekar að sækja innblástur og fyrirmyndir langt aftur í aldir og þá helst til Grikkja og Rómverja. Ævintýraritun í Frakk- landi í lok 17. aldar má því rekja til ákveðinnar uppreisnar gegn því viðhorfi að rétta efniviðinn til listsköpunar væri ekki að finna í samtímanum og alls ekki í því sem flokka mætti sem þjóðlegan eða franskan efnivið. Hins vegar eru þau ævintýri sem sett voru á blað á þessum tíma mjög ólík þeim ævin- týrum sem tilheyrðu munnlegri hefð; þangað mátti vissulega snúa sér í leit að efniviði en sögunum var breytt og þær aðlagaðar því umhverfi sem þær voru ætlaðar.5 Í þessu samhengi kemur nafn Charles Perrault alla jafna fyrst upp í hugann. Charles Perrault (1628–1703) fæddist í París. Hann tilheyrði borgarastétt og var lögmaður eins og faðir hans. Honum leiddust þó lögmannsstörfin og hann samdi ljóð og ýmislegt fleira sér til skemmtunar. Hann var lista- og bók- TMM_3_2018.indd 19 23.8.2018 14:19
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.