Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1935, Qupperneq 48

ur við ísafjörð voru mjög tíðar um þetta levti með Djúpbátnum
þrisvar í viku, og hafa bæði þessi heimili stöðug mök við hann.
Hesteyrar. 3 tilfelli, öll í október, og svo að segja öll á sama
heimilinu. Aðeijis einn sjiiklingurinn fékk verulega lömun.
Hólmavíkur. í október kom upp á Hólmavík mænusótt í einum
sjúklingi. Var hann einangraður þegar í byrjun veikinnar. Fékk hann
greinilegar, útbreiddar Iamanir, sein þó bötnuðu til fulls. Annað barn
tók veikina í vægri mynd, og mátti rekja upptökin til hins sjúklings-
ins. Var það einnig einangrað og fékk fullan bata.
Miðfj. Kom hér upp síðast í ágústmánuði, að líkindum borizt úr
Blönduóshéraði. Alls voru skráð 9 tilfelli. 5 af þessum tilfell-
um voru án lamana, en af þeim höfðu að minnsta kosti 2 areflexi.
Ein kona, 32 ára, dó eftir 3 daga legu. 2 af sjúklingunum voru innan
15 ára aldurs, en 4 uin eða yfir þrítugt. Má vera, að um fleiri til-
felli geti hafa verið að ræða, abortiv.
fílönduós. Mænusóttin, sem stakk sér niður á 3 bæjum 1934,
hófst að nýju í júlí 1935 og varð þegar all-útbreidd. Skipti þar mjög
í tvö horn, að sumir dóu eftir stutta legu eða fengu verulegar lam-
anir, en aðrir höfðu veikina svo væga, að læknis var ekki leitað, og
el'ast ég ekki um, að þau tilfelli hafa verið talsvert mörg. Fyrsti
sjúldingurinn, 14 ára stúlka, fann til máttleysis og verkja i fótum
að morgni dags, en fór í skemmtiferð til nálægra bæja engu að síður,
og varð það henni ofraun. Hún fékk miklar lamanir á útlimum og
blöðru, og' verður sjálfsagt aldrei jafngóð. Bóndi um fertugt, sem
átti heima um 4 km. veg frá Blönduósi, fékk mikinn bakverlt og
lagði af stað ríðandi um kvöld til Blönduóss til þess að leita sér
ráða. Hann komst ekki nema hálfa leið og lagðist þar. Morguninn
eftir, þegar ég var sóttur til hans, hafði hann þegar fengið mildar
lamanir, þar á meðal blöðrulömun. Hann var þegar fluttur á sjúkra-
húsið, en lamanirnar héldu áfram upp eftir mænunni, og dó hann
eftir 2 daga. Maður hér á Blönduósi á sextugsaldri lagðist með
nokkrar lamanir i byrjun, þar á meðal bráðlega blöðrulömun. Þær
ágerðust smámsaman og drógu hann að lokum til bana. 14 ára piltur
hér í nágrenninu dó úr andardráttarlömun án undangenginna rit-
limalamana eftir rúma sólarhrings legu. Ennfremur var ég' sóttur
til rúmlega tvítugs manns, er hafði legið í 2—3 daga. Hann var með
hyrjandi heilataugalainanir, máttlítill í suniuin útlimavöðvum og dó
næsta dag'. Á næsta bæ hafði annar unglingur dáið úr.samskonar
einkennum nokkrum dögum áður, og átti að sækja mig til hans síð-
asta daginn, sem hann lifði, en þá náðist ekki til mín, því að ég var í
ferðalag'i. Báðir þessir síðustu, sein ég tel að hafi dáið úr polioen-
cephalitis, höfðu nýlega haft inflúenzu, og svo var einnig með 14
ára piltinn, sem lýst var næst á undan og hafði bulbuslöinunina.
Gæti það ef til vill bent á, að heilinn væri locus minoris resistentiae
gagnvart poliomyelitis-virus, þegar sjúklingurinn hefir nýlega haft
inflúenzu. Auk þessara 5 sjúklinga, sem dóu úr mænusótt eða
heilamænusótt, fengu eins og áður er sagt 2 verulegar lamanir.
og er annar sá sjúklingur stúlkan, sem fyrst var talin, en hitt piltur-
inn rúmlega tvítugur, sem að vísu fékk vægari lamanir, en er þó