Úrval - 01.06.1952, Síða 49

SONUR MINN ER EITURLYFJANEYTANDI
47
„Hvar er Buddy? Hvað hef-
urðu gert við son minn?“ sagði
ég.
„Hann er bak við hornið.
Hann sagði að þú værir með
fimmtíukall."
„Ég afhendi enga peninga
fyrr en sonur minn er kominn
upp í bílinn til mín.“
Hann hikaði, svo hvarf hann
aftur fyrir hornið. Brátt komu
tveir menn í ljós og ég gat greint
hvítar sáraumbúðirnar um háls
Buddys.
„Þakka þér fyrir að þú komst,
mamma,“ hvíslaði hann.
„Borgaðu skuld þína,“ sagði
ég höstug og fékk honum pen-
ingana.
„Fáðu mér hólkinn," hvíslaði
Buddy. Maðurinn rétti honum
eitthvað.
Buddy fitlaði eitthvað við
umbúðirnar um hálsinn á sér og
þá sá ég hvað eiturlyfjasalinn
hafði fengið honum: það var
innri hólkurinn úr kokpípunni;
hann gat tekið hann úr til að
hreinsa hann, en án hans átti
hann á hættu að kafna. Löng-
unín í eiturlyf hafði verið svo
sterk, að hann hafði látið eit-
urlyfjasalann fá hólkinn í
pant.
Á Jeiðinni heim tók ég ákvörð-
un. Ég ætlaði að reyna að vinna
traust Buddys, hætta að vekja
óvild hjá honum. I kvöld hafði
ég komizt að raun um hve mátt-
ugan óvin ég átti í höggi við.
Ég hætti að fara í búðina og
var Öllum stundum með Buddy.
Hann var að mestu eins og
hann átti að sér; þó vissi ég að
hann hlaut að nota eitthvað af
heroini á hverjum degi. Á f jórða
degi var hann orðinn eirðarlaus.
Svitaperlur voru á enni hans og
hann var náfölur.
„Mamma," stundi hann um
kvöldið,“ ég verð að fá meira
af því.“
Ég varð næstum hrifin. Hann
var farinn að treysta mér aftur.
Ég sagði honum frá ráðagerð
minni. Ég ætlaði að fara með
honum. Allt heroinið sem hann
keypti yrði hann að fá mér, og
ég ætlaði svo að skammta hon-
um.
„Ég vil fylgjast með þér. Ég
vil ekki að þú farir á bak við
mig.“
Sem snöggvast brá fyrir
gömlu gremjunni í augum hans.
„Allt í lagi mamma,“ sagði hann.
„En ég verð að fá skot núna.“
Við ókum inn í borgina; ég
fékk honum peninga og hann
hljóp upp stiga í leiguhúsi og
kom aftur með tvo skammta.
„Ég gat ekki fengið meira,“
sagði hann.
Þetta kvöld naut ég þeirra
vafasömu fríðinda að sjá son
minn „fá sér skot“. Áhrifin
voru skjót og gagnger. Nú vildi
hann tala. Það var eins og hann
hefði gert mig þátttakanda í ein-
hverju undursamlegu. Hann
vildi skýra mér frá allri reynslu
sinni af heroini, hvaða tilfinn-
ingar það vekti hjá sér, og
hvernig sér liði þegar hann