Úrval - 01.06.1952, Blaðsíða 68

86
ÚRVAL
ir til að afsalta sjó í stórum stíl
standa nú yfir í rannsóknarstöð
einni í Cambridge í Massachu-
setts. Ef þær reynast ekki of
kostnaðarsamar, opna þær
möguleika til ræktunar með á-
veitum á víðáttumiklum, þurrum
strandsvæðum víða í heiminum.
Læknavísindin hafa líka fund-
ið not fyrir þennan eiginleika
plastefnanna. Plastefni sem lyf
var fyrst notað fyrir sjö árum.
Var það gefið magasárssjúkling-
um til þess að eyða sýrum í mag-
anum. Það tekur til sín sýrurn-
ar í maganum og gefur þær frá
sér í görnunum, þar sem þær
gera ekkert mein. Það hefur
mikla kosti fram yfir önnur
sýreyðandi efni, sem algengt er
að gefa magasárssjúklingum, s.
s. natron o. fl.
Ein tegund þessara plastefna
hefur á síðustu tveim árum orð-
ið að miklu liði hjartasjúkling-
um, sem ekki þola salt í mat
sinn, því að salt stuðlar að söfn-
un vatns í líkamanum og legg-
ur því aukna byrði á hjartað.
Læknir nokkur, dr. J. Murray
Steele að nafni, vann á sínum
tíma hjá flotanum við tilraunir
til að afsalta sjó með plastefn-
um, og lét hann sér nú til hug-
ar koma, að ef til vill mætti ,,af-
salta“ fólk á sama hátt. Öðrum
vísindamönnum hafði dottið hið
sama í hug og gert tilraunir á
dýrum með góðum árangri. Dr.
Steele ákvað því að reyna plast-
duft á hjartasjúklingum. Eftir
að sjúklingunum hafði verið gef-
inn matur, saltaður á venjuleg-
an hátt, fengu þeir skammt af
hvítu plastdufti í glasi af vatni.
Plastduftið tók til sín natríum
úr saltinu áður en það komst
út í blóðið og hélt því óvirku
á leiðinni gegnum líkamann.
Sjúklingar, sem notuðu duft-
ið að staðaldri, léttust, en þegar
duftið var tekið af þeim þyngd-
ust þeir aftur; þegar þeir fengu
það á ný, tóku þeir aftur að létt-
ast. Áhrif plastduftsins voru þar
með sönnuð. Sjúklingar geta nú
fyrr farið heim af sjúkrahúsi,
ef þeir nota duftið reglulega.
Ekki geta þó allir notað duftið;
þeir sem þjást af alvarlegum
nýrnasjúkdómi, þola það ekki.
Þessi hæfileiki plastefnanna
til hreinsunar vakti þá spurn-
ingu hjá vísindamanni að nafni
dr. Gustav J. Martin, hvort hann
fæli ekki í sér möguleika til að
lengja mannsævina. Hann tók
50 rottur — sem venjulega lifa
þrjú ár — og ól þær á fæði, sem
blandað var í ögn af sérstakri
tegund plastefnis. Meðalaldur
þessara rotta varð sex ár! Eng-
inn skyldi þó fara að éta plast-
efni í von um að lengja lífið —
en vísindamenn eygja hér merki-
legt rannsóknarefni.
— Harald Manchester
í „Popular Science Monthly".
Hvítur litur í hvítan þvott.
Ný uppfinning, sem húsmæðr-
unum mun þykja fengur í, er
hvítur lítur, sem gerir hvítan
þvott enn hvítari, að sögn fram-