Úrval - 01.06.1952, Síða 75

LAND HINS HVÍTA MYRKURS
73
ryð, sveppir eða sjúkdómar. Þar
eru engir gerlar sem geta spillt
kjöti, engin sveppagró sem geta
valdið myglu í brauði. Árið 1947
kom Richard H. Cruzen sjóliðs-
foringi í bækistöðina við Evans-
höfða, sem Robert F. Scott
höfuðsmaður hafði yfirgefið
35 árum áður. Útlit bæki-
stöðvarinnar var eins og hún
hefði verið yfirgefin daginn
áður. Timbrið í kofanum var
eins og það væri nýkomið úr
sögunarmyllunni, hvergi vottaði
fyrir fúa, hvergi var ryðgaður
naglahaus. Kaðlar voru ófúnir,
kexið og niðursoðna kötið enn
ætt. Hundur, sem frosið hafði
til bana standandi, stóð þar enn
eins og hann væri lifandi.
1 bækistöðinni í Litlu-Ame-
ríku, sem Byrd flotaforingi hafði
yfirgefið 14 árum áður, rakst
hann á undarlegt fyrirbrigði.
Þar var eplakassi; eplin voru
að sjálfsögðu gaddfreðin, en
þegar þau höfðu verið þídd, voru
þau að útliti og bragði alveg
eins og epli bökuð í ofni. Kulda-
bökun ávaxta og grænmetis væri
vel þess verð, að hún væri at-
huguð nánar.
Þetta land við yztu mörk tím-
ans gæti haft nokkra þýðingu
sem heilsustaður. Hvergi á jörð-
inni er loftið þurrara og hreinna.
Útf jólubláu geislarnir eyða sýkl-
um. Reynsla flotaleiðangursins
um það er ólygnust. Kvef og
inflúenza urðu fljótlega útdauð
meðal leiðangursmanna og
gerðu ekki vart við sig aftur
fyrr en áhafnir birgðaflugvél-
anna komu til Litlu-Ameríku
með nýjar sýklabirgðir; þá
brauzt út vægur faraldur, sem
stóð yfir í viku, en eftir það fékk
enginn kvef fyrr en nokkrum
dögum eftir að skip leiðangurs-
manna hafði tekið höfn í Nýja
Sjálandi.
Auðugasta ,,beitiland“ jarðar-
innar er hafið sem umlykur
meginland suðurheimskautsins,
um tvær miljónir ferkm að flat-
armáli og allt að 3000 metrar
á dýpt. Jurtasvifið í ísköldum
sjónum þarna er svo mikið, að
miljónir af stærstu dýrum jarð-
arinnar lifa góðu lífi á því, og
þurfa þó sum þeirra eina smá-
lest matar á dag. Ef við skoð-
um einn dropa af suðurhafssjó
í smásjá, sjáum við þúsundir ör-
smárra jurta og örsmá dýr sem
eru að eta þær — á þeim lifa
svo aftur krabbadýr og fiskar,
sem síðan verða matur fyrir seli,
fugla, hvali og höfrunga. Undir-
staða dýralífsins þarna eru ör-
smáar, einfruma jurtir (dia-
toms), sem geta hreyft sig eins
og dýr. Utan um hverja þeirra
er skel úr kísil. Sumir þessara
einfrumunga lifa og tímgast á
ísnum. Nýlendur þeirra þekja
stundum marga hektara og lita
yfirborð íssins gulbrúnt. Jurt-
ir þessar virðast vera harðgerð-
ustu lífverur, sem til eru á jörð-
inni.
Ólíklegt er að frumstæðir
menn hafi nokkurntíma lifað í
þessu landi. Leifar fjölskrúðugs