Úrval - 01.06.1952, Side 97

ÓSIGRANDI
95
hans. Þau sögðu ekki orð. Kon-
an hélt áfram eldamennskunni,
og bóndinn starð þungbrýnn á
vaxdúkinn á borðinu. En það
þurfti meira til þess að koma
hinum skapgóða Hans úr jafn-
vægi.
„Bonjour, la compagnie“
sagði hann glaðlega. „Ég kom
með gjöf handa ykkur.“
Hann leysti utan af bögglin-
um, sem hann hafði meðferðis,
og tók úr honum allstóran ost-
bita, stykki af svínsfleski og
nokkrar sardínudósir. Konan
sneri sér við, og hann brosti
þegar hann sá græðgisglamp-
ann í augum hennar. Bóndinn
horfði fýlulega á matföngin.
Hans brosti út undir eyru.
,,Mér þykir leitt að þessi mis-
skilningur skyldi hafa komið
fyrir, þegar ég kom hingað
fyrst. En þið hefðuð ekki átt
að blanda ykkur í málið.“
í sama bili kom stúlkan inn.
„Hvað ert bú að gera hérna?“
sagði hún höstug. Svo tók hún
eftir bví, sem hann hafði komið
með. Hún sópaði því saman og
kastaði í hann. „Farðu með
þetta.“
En móðir hennar skarst í
leikinn.
„Annetta, þú ert brjáluð."
„Ég tek ekki við gjöfum af
honum.“
„Þetta er okkar eigin matur,
sem beir hafa stolið frá okkur.
Líttu á sardínurnar. Það eru
sardínur frá Bordeaux.“
Hans horfði á stúlkuna og
háðið skein úr bláum augum
hans.
„Nú, svo þú heitir Annetta?
Það er fallegt nafn. Sérðu eftir
ofurlitlum matarbita í foreldra
þína? Þú sagðist ekki hafa
bragðað ost í þrjá mánuði. Ég
gat ekki náð í svínslæri; ég gerði
það sem ég gat.“
Húsfreyjan tók kjötstykkið
og þrýsti því að brjósti sínu.
Það var engu líkara en hana
langaði til að kyssa það. Tárin
runnu niður kinnar Annettu.
„Ó, hvílík smán!“
„Vertu ekki að þessu, það
er engin skömm að ostbita og
fleskstykki."
Hans settist og kveikti sér í
sígarettu. Svo rétti hann gamla
manninum sígarettupakkann.
Bóndinn var á báðum áttum
andartak, en freistingin bar
hann ofurliði. Hann tók síga-
rettu og rétti gefandanum pakk-
ann. „Eigðu hann,“ sagði Hans.
„Ég get fengið nóg af þessu.“
Hann saug að sér reykinn og
blés reykskýi út um nefið.
„Hvers vegna getum við ekki
verið vinir? Unnið verk verð-
ur ekki aftur tekinn. Stríð er
stríð, þú veizt hvað ég á við.
Ég veit að Annetta er menntuð
stúlka og mig langar til að hún
sé ekki reið við mig. Ég býst
við að við verðum enn lengi í
Soissons og að ég geti fært ykk-
ur ýmislegt, sem ykkur vanhag-
ar um. Þið vitið, að við gerum
allt sem í okkar valdi stendur
til að koma okkur vel við íbúana