Úrval - 01.03.1963, Blaðsíða 19

FORELDRARNIR OG KYXFRÆÐSLA ...
35
hvert að öðru. Sú hvatning virð-
ist jafnvel vera óeðlilega sterk
nú á dögum. Hér er um að ræða
löngunina til jpess að eignast
vin eða vinkonu til þess að líkj-
ast öðrum i háttum. Sumir pilt-
ar og stúlkur, sem eru alls okki
orðin nægilega þroskuð til þess
að eiga fundi eða stefnumót,
neyða sig i rauninni til þess að
keppa við aðra pilta og aðrar
stúlkur um vini og vinkonur,
neyða sig til þess að leika hlut-
verk ástfangins fólks án þess að
vera raunverulega ástfangið.
Margar stúlkur eru til dæmis
auðveldlega taldar á það, að
þær megi ekki spara bliðuhótin
allt of mikið, eigi þær að vinna
piltinn, sem þær eiga mót við,
og halda áhuga hans vakandi.
En þegar pilti tekst að fá stúlku
til likamlegra maka, án þess að
hún ætlist til ástar eða virðing-
ar hans, mun hann áreiðanlega
hafa minna álit á henni eftir á,
jafnvel þótt hann haldi áfram
að fara fram á enn meira örlæti
af hennar hálfu.
Stúlkur ættu að vita, að pilt-
ar, sem notfæra sér leiðitamar
stúlkur, sýna fyrirlitningu sína
á þeim með þvi að henda gaman
að þeim sín á milli og hafa slikt
i flimtingum. Hafi piltur og
stúlka náin mök saman, áður en
þau hafa komizt að raun um,
hvort um er að ræða raunveru-
lega, gagnkvæma aðdáun og
sanna ástúð, verður slíkt oft til
þess, að samband þeirra slitnar
á óþægilegan hátt, sem leiðindi
eru samfara, allt vegna þess að
annað hvort þeirra hefur fengið
nokkurs konar óbeit á sjálfu sér
vegna þessara kynmaka, sem eru
algerlega líkamleg vandamál,
þvi að dagleg sálarró einstak-
lingsins er raunverulega komin
undir mati hans á eigin verð-
mæti, sem gerir honum það
einnig fært að horfa með eftir-
væntingu fram á veginn til
framtiðarinnar.
Um allt aðrar aðstæður er að
ræða, þegar piltur og stúlka eru
nægilega þroskuð til þess að
laðast hvort að öðru sem ein-
staklingar, persónur, og stúlk-
an skynjar, að líkamstöfrar
hennar eru dýrmætur þáttur alls
persónuleika hennar, tilveru
hennar. Þegar þau kynnast svo
nánar, kunna þau að uppgötva
ýmislegt, sem gerir það að verk-
um, að þau eiga ekki saman og
fjarlægjast þvi hvort annað.
Hinn möguleikinn er auðvitað
sá, að þau eigi raunverulega
mjög vel saman og hjá þeim
vakni sönn ást hvors til annars.
En hvor sem endirinn verður,
er venjulega ekki um geysilega
snögga breytingu að ræða hjá
fólki, sem er í sæmilega góðu
jafnvægi, heldur er um að ræða