Úrval - 01.03.1963, Blaðsíða 46

62
að þola. Ég skýrði A1 frá hug-
mynd minni í mikilli æsingu —
taka burt hlífðardúkinn . . og
láta sólina hita svefnpokann.
Augnaráð Als, sem bar vott um
þjáningar hans, gaf tafarlaust
jáyrði við þessu. Það sást jafn-
vel leiftur í augum hans. Það
birti yfir andliti Vargas og Indí-
ánans, þegar þeir skildu, hvað
að baki hugmyndinni lá. Við
tókum hlifðardúkinn í burt. Sól-
in hellti nú brennheitum geisl-
um sínum af miskunnarleysi
yfir A1 og svefnpokann. Hann
leit út eins og lík, augu hans
lokuð vegna hins ofsalega
glampa sólarinnar. Hitinn var
nú slíkur, að það var líkt og við
værum i málmbræðsluofni. Ég
endurtók sífellt með sjálfum
mér, að gæti A1 bara þolað þetta
svolitið lengur . . . svolítið . . .
örlítið lengur . . . þá . . . Ég
vissi, að Indíáninn og Vargas
báðust einnig fyrir.
Slangan lireyfðist örlítið.
Þetta var svo lítil hreyfing, að
við gátum varla greint hana, en
nú höfðum við þó dálitla von
um, að sólarhitinn væri farinn
að segja til sín. Við læddumst
til pokans. Bungan undir pokan-
um iðaði nú öll til, dróst sund-
ur og saman æðislega. Siðan
sást ílöng bunga hreyfast í átt-
ina að .hálsi Als. Stórt, kúlulaga
höfuð gægðist út úr opinu við
ÚR VAL
kinn hans. „Bushmaster“-
slanga! Hausinn iðaði þarna
fram og aftur i nokkrar sekúnd-
ur. Síðan mjakaðist þessi ljóti,
brúnleiti skrokkur með hvössu
hreistri út um opið, fram hjá
stirðnuðu andliti Als og i átt-
ina til kjarrs þar nærri.
Vargas hleypti af, og skotin
tættu slönguna i þrjá hluta, sem
allir héldu áfram að iða.
Við drógum A1 út úr svefnpok-
anum, helltum í hann sterku
hvitrommi hinna innfæddu og
lögðum hann í hengirúm. Brátt
var hann farinn að hrjóta há-
stöfum. A meðan hann svaf,
hjuggum við hinir allt kjarrið á
hæðartoppnum. Við gerðum það
svo vandlega, að nú líktist þetta
höfði sköllótts manns. Og við
töluðum meira og hlógum inni-
legar en nokkru sinni síðan við
lögðum af stað frá Balboa. Það
var líkt og við vildum bæta fyr-
ir vikur þær, sem höfðu ein-
kennzt af fjandsamlegri þögn.
Næsta morgun sagði A1 okk-
ur, að hann hefði ekki getað af-
borið þetta miklu lengur. Slang-
an hafði þá legið ofan á magá
hans í næstum 12 tíma. Hann
sagði, að hann hefði ekki verið
sofnaður, þegar hún kom. Hefði
hann verið sofnaður, hefi hann
sjálfsagt kippzt ósjálfrátt við í
svefninum við snertinguna, og
þá hefði slangan bitið hann. En