Úrval - 01.03.1963, Blaðsíða 155

171
HJÁ VINUM MÍNUM VILLIMÖNNUNUM
um við öll að sofa. Sofnið öll!“
Og þeir lokuðu augunum af stök-
ustu hlýðni og gáðu í laumi að
Því, hvort allir færu nú eftir
þessu. Allir þögðu, meðan Day-
uma mælti af munni fram mjög
langa bæn. í henni nefndi hún
alla vini sína og flutti guði beiðni
sína þess efnis að hugsa um guð
og læra að elska óvini sína.
En það er erfitt að koma Auc-
Unum í skilning um það, hvað
felst í orðinu beiðni, jafnvel þótt
í bæn sé. Það er engin merkingar-
munur í máli Aucanna á beiðn-
inni: „Viltu “ og skipuninni:
j,Þú skalt.“ Beiðnin „megum við?“
merkir hið sama og yfirlýsingin
„við ætlum“. Þannig er það
eðlilegt fyrir Aucana að segja
við guð: „Þú skalt gera okkur
gott, og við ætlum að gera þetta
eða hitt,“ en með þessum orðum
sínum gefa þeir í skyn, að' hegðun
ok'kar sé komin undir hegðun
guðs. Slík hugsanatengsl mynda
þó hugsanlegan grundvöll, sem
Aucarnir ættu að geta byggt
guðstrú á. En ég hef oft velt því
fyrir mér, hvort Aucarnir bæð-
ust raunverulega fyrir eða væru
bara að gorta.
Hvers konar samband er mögu-
legt milli þeirra og okkar? Á
hverjum sunnudegi segir Day-
tima þeim frá því, sem hún veit
um kristna trú. Þeir sitja þarna
alveg eins og þeir séu lieima hjá
sér. Lotning er þeim algerlega
óþekkt fyrirbrigði. Dawa er að
reyna að finna einhver skordýr
á líkama sínum. Mankamu er að
stanga úr tönnum sonar síns,
hans Dika. Uba er að skoða fót-
sveþpina á milli tánna á dóttur
sinni og sýna sessunaut sínum
þá. Gikita og Kumi fylgjast með
flugi fuglanna og skeggræða um
þá.
Hópur af drengjum, sem sitja á
trjábol frammi fyrir Dayumu, eru
töfraðir af frásögninni um það,
er .Tesú hastaði á vindinn. En
sumar gömlu konurnar eiga erfitt
með að einbeita athyglinni að
efni því, sem Dayuma er að flytja
'þeim. Þær hafa einnig sínar sög-
lr að segja, sögur um ættingja
sína, eig'inmenn og feður og
hvernig þeir voru drepnir, sögur
um ýmsa atburði daglega lífsins
í gamla daga. Hvers vegna áttu
þær að vera að hlusta á þessa
sögu um mann, sem átti heima
svo langt í burtu fyrir svo óskap-
lega löngu? Hann var líka útlend-
ingur. Þegar Dayuma sagði þeim,
að þessi maður hafi sagt, að það
mætti ekki drepa, var það þá ekki
af þvi, að það er ekki venja með-
al útlendinganna að drepa?
Þá hafði ég líka komizt að því,
as Aucarnir álíta, að það sé rangt
að drepa — nema . við vissar
aðstæður. Sumis mannanna, sem
áttu þátt i drápi trúboðanna