Úrval - 01.03.1963, Blaðsíða 51

SELUR OG AIAÐUR GERAST VINIR l 67
alltaf í skyndi frá þessu freist-
andi lostæti og synti í áttina til
hans.
Hún var eins og hundur að
sumu leyti. Stundum þegar hús-
bóndi hennar var að mata hana,
fúlsaði hún við sumum fiskun-
um, en þegar hann skipaði henni
að éta þá, leit hún undan, þrá-
kelknisleg og vandræðaleg í
senn.
„Jackie,“ sagði hann ævinlega
enn strangari rómi. „Éttu fisk-
inn.“
Þau háðu þegjandi sína orr-
ustu, sem stóð ekki lengi. Að
lokum lét Jackie undan og kaf-
aði eftir bitanum, sem henni
hafði ekki litizt á, kom með
hann á yfirborðið og át hann,
eins og henni hafði verið skip-
að.
Jafnvel fiskimönnunum við
flóann var farið að þykja vænt
um hana, og þeir gáfu Jaclcie
alltaf nokkra fiska, þegar þeir
komu af veiðum, jafnvel þegar
aflinn var lélegur.
„Ég held, að þeir hafi lært
meira um seli af henni Jackie
en þeir höfðu áður lært af fisk-
veiðum sínum,“ sagði van Riet.
„Ég benti þeim oft á þá stað-
reynd, að þeir veiddu alltaf
gnægð af linufiski rétt hjá Sel-
eyju og að það benti til, að
selir lifðu ekki á þess háttar
fiski. Þeir ráðast á torfur af
„massbanker‘‘ og síldartegund,
er „pilchard“ nefnist. Það eru
aðeins særðir selir eða stirðir,
gömul karldýr, sem koma ná-
lægt bátunum í þeirri von að
geta krækt sér í fisk á línu.“
Jackie hafði því ekkert að
óttast af fiskimönnunum þar um
slóðir. Henni stóð aðeins hætta
af gestum, er þarna dvöldust
stutta hrið. Sumir þeirra lömdu
til hennar með árunum, þegar
hún skauzt forvitnislega upp úr
yfirborðinu rétt við bátinn.
Einn maður reyndi að veiða
hena með stórum öngli, og tókst
honum næstum að drepa hana.
Jackie var saknað i nokkra
daga i fyrrasumar, en einn
daginn svaraði hún kalli hús-
bónda síns og skreið i land. Þá
sá hann, að þykk nylonlina
lafði út úr munni hennar.
Henni leið óskaplega illa, og
hún leyfði honum hlýðin og þög-
ul að opna munn hennar. Hann
sá, að það stóð fiskur fastur í
hálsi hennar, lílclega beitan, sem
fest hafði verið á öngulinn.
Hann reyndi árangurslaust að
losa hann. Að lokum stakk
læknirinn upp á því að skera
á línuna eins nálægt fiskinum og
mögulegt væri og ýta síðan fisk-
inum lengra niður í háls henni;
síðan myndu meltingarsafar
Jackie sjá um öngulinn, eftjr að
hún væri búin að gleypa hann.