Úrval - 01.03.1963, Blaðsíða 140

156
ÚR VAL
Um leið feykti vindurinn til
Llöðunum í biblíunni minni, sem
lá opin í kjöltu minni, og mér
varð starsýnt á setningu eina:
„Ég veit, að þér eru ailir hlutir
mögulegir, og að enginn getur
staðið gegn vilja þínum.“ Ég fann
frið i fullvissunni um, að ég var
i hendi guðs. Ég vissi, að hann
réð örlögum minum og að hans
vilji var hinn rétti.
Heimboð.
Næsta dag ákváðu Indíánarnir
að yfirgefa Curarayþorp. Ég fór
með flugvél frá Arajuno heim til
Shandia, og Auca'konurnar tvær,
Mankamu og Mintaka, féllust á
að koma með mér. Þær voru
hræddar við flugferðina i fyrstu
og breiddu teppi yfir sig, þegar
vélin fór í gang. En svo yfirbug-
aði forvitnin ótta þeirra, og þær
tóku að gægjast út um gluggana.
Ég hóf svo tungumálanámið
fyrir alvöru, þegar heim kom.
Ég hélt áfram læknisstörfum
mínum, en að öðru ieyti eyddi ég
mestum hluta tímans í tungu-
málanám hjá þeim Mankamu og
Mintaka og reyndi að ná tökum
á máli Aucanna. Rachel Saint,
systir flugmannsins Nate Saint,
sendi mér ýmsar upplýsingar
heiman frá Bandaríkjunum. Voru
þær um málfræði Aucatungu-
málsins og voru mér mikil hjálp.
Á hennar vegum í Bandarikjup*
um var kona nokkur af Auca-
ættflokknum. Hún hét Dayuma,
og var hún frænka þeirra Man-
kamu og Mintaka. Við Rachel
sendurn hvor annarri segulbönd
með tali kvennanna, og komu
bönd þessi í stað bréfasambands
milli ættingja þessara.
Mér gekk mjög seint með
tungumálanámið, en smám sam-
an tókst mér að öðlast dálítinn
skilning á málinu. Einn daginn,
þegar ég settist með minnisbók-
ina mina við hlið Mankamu, fór
hún að tala um börnin sin. Hún
hafði lofað þeim, að hún skyldi
snúa heim, þegar kapokið væri
orðið þroskað. Nú var að því
komið, og hún vildi því snúa heim
til þeirra.
„Þú ferð með okkur, Gikari
(Gikari merkir spæta, og hafði
Mintaka gefið mér það nafn af
einhverjum óskiljanlegum ástæð-
um). Við búum hjá manninum
mínum. Hann fiskar fyrir okh-
ur og kemur með kjöt úr skóg-
inum handa okkur. Það verður
hka nóg til af bananávöxtum og
manioc, og svo getur flugvélin
lient niður mat til þín, ef þú viit.
Börnin okkar munu elska þig og
barnið þitt. Við tökum „nálina“
(sprautuna) þína og hjálpum
veika fólkinu. Okkur mun öllum
liða vel.“
„En drepa þelr okkur ekki með
spjótunum sínum?“ spurði ég.