Norðurljósið - 01.01.1982, Blaðsíða 131

norðurljósið
131
hans eigin nafns, að senda sér þennan dag daglegt brauð sitt.
Svarið kom þá þegar. Aður en gamli maðurinn hafði lokið
bæn sinni, heyrði hann óvenjulegan hávaða, krunkhljóð og
vængjaþyt útifyrir. Síðan heyrði hann, að eitthvað datt á
jÖrðina. Hann stóð upp og gekk út til að sjá, hvað væri um að
vera. Mikill flokkur hrafna þeirrar tegundar, sem algeng er í
Kína, var að fljúga í uppnámi umhverfis húsið. Meðan hann
horfði á þá féll stórt stykki af svínakjöti niður rétt við fætur
hans. Einn fuglanna, sem hinir voru að elta, hafði misst það.
Gamli maðurinn tók upp þennan óvænta feng, þakkaði Guði í
hjarta sínu og sagði: Náð mín himneska föður. Þá leit hann í
kringum sig til að sjá, hvað það hafði verið, sem dottið hafði
niður áður en hann kom út. Það var stórt, indverskt hveiti-
hrauð, velbakað! Annar fugl hafði misst það. - Og þá var
kominn ágætur miðdegisverður handa Li gamla. Hrafnarnir
hafa líklega verið að leita sér fæðu. Hafa þeir náð þessu. En
sterkari ránfuglar hafa mætt þeim, svo að þeir urðu að sleppa
feng sínum. En hvers hönd var það, er stjórnaði því, að þeir
misstu það rétt fyrir utan húsið hans Li?
Fullur gleði og undrunar gekk Li inn og kveikti upp eld til að
sjóða við þessa velkomnu máltíð. Aður en soðið var í pottinum
opnuðust dyrnar, og frændi hans kom inn.
Jæja, góði minn, hefur þinn himneski faðir sent þér nokkuð
úl matar? spurði hann hæðnislega. En hann minntist ekkert á
htlu kornpokana, sem hann fól í löngu erminni sinni.
Líttu í pottinn og sjáðu, svaraði gamli maðurinn glaðlega.
Fyrst vildi goðinn ekki líta í pottinn, því að hann var
sannfærður um, að í honum væri ekki annað en sjóðandi vatn.
Loksins fann hann lyktina. Forvitni hans kom honum til að
lyfta upp lokinu og líta í pottinn. Þegar hann sá hinn ágæta mat,
varð hann alveg hissa. Nei! kallaði hann, hvar hefur þú fengið
þetta?
Minn himneski faðir sendi mér það, svaraði Li. Þú mannst
eftir því, að hann lét þig færa mér mat við og við. Þegar þú
vildir það ekki lengur, þá var honum hægðarleikur að útvega
annan sendimann. Sagði þá Li frænda sínum frá því, hvernig
hann bað, og hvernig hrafnarnir höfðu komið.
Goðinn varð svo innilega hrifinn, er hann heyrði þetta, að