Norðurljósið - 01.01.1982, Blaðsíða 139

NORÐURLJÓSIÐ
139
smíðum. Að minnsta kosti ekki núna strax. Farðu með mig
heim í leigu-íbúð mína.
Furðulostinn horfði Tom á brúði sína. En á því lék enginn
efí, að henni var alvara. Undrun hans óx ennþá meir, er hún
hélt áfram: Tom, það gleður mig, að við erum gift. Hvort um
sig heyrum við hinu til, og ég get borið nafnið þitt, notað það
sem nafn mitt. En ég vil fara aftur heim í gömlu íbúðina mína.
Nú, þar sem við erum gift, vil ég reyna að láta þig sjá mig einu
sinni í viku. En ekki kemur til mála, að við búum saman. Eg fer
aftur að sinna fyrrverandi störfum mínum, vinum og
skemmtunum.
Ó-já, ég elska þig. Þú ert orðinn maðurinn minn til eilífðar.
En ég neita þér um afskipti af lífí mínu. Eg ætla að þóknast
sjálfri mér í lífinu. Auðvitað, ef ég verð veik eða vantar peninga,
mun ég undir eins leita til þín, af því að ég samt sem áður hef
þig sem eiginmann. En sem stendur þakka ég þér fyrir að elska
mig. Þakka þér fyrir, að þú baðst mig að verða þín. Þökk fyrir að
þú ert eiginmaður minn. En SKIPTU ÞÉR EKKERT AF
ÞVÍ HVERNIG ÉG VER LÍFINU.
Hjónalíf, sem væri þannig, væri skopmynd aðeins af
hjónalífi. Raunverulegt hjónaband er það, er hvor aðilinn gefur
sig hinum í raun og veru. Þetta er líka nákvæmlega það: að vera
sannkristinn.
Margir eru þeir, sem kalla sig „kristna“. En þeir breyta eins
gagnvart Kristi og Kathy við eiginmann sinn. I rauninni segja
þeir, þótt þeir noti færri orð: Drottinn, ég hef veitt þér viðtöku
sem frelsara mínum. Ég þakka þér fyrir að frelsa mig. En sjáðu
mig svo í friði. Ég vænti þess, að þú hjálpir mér, ef ég þarf þess,
af því að þú ert frelsari minn. En að lifa lífinu fyrir þig, það geri
ég ekki. En auðvitað, þegar ég dey, þá vil ég koma og dvelja á
því heimili, sem þú ert að undirbúa. En ég vona, að það verði
langur langur tími þangað til.
Er ég sannkristinn í raun og veru, ef ég breyti þannig? Hefi
ég í sannleika veitt Kristi viðtöku? Hef ég með einlægni gefið
honum hjarta mitt?
„Því brýni ég fyrir yður, bræður . .. að þér vegna miskunnar
Guðs bjóðið fram líkami yðar . . . Guði.“ (Róm. 12.1.)
(Þýtt úr Sverði Drottins. S. G.J.)